جدید 95

موسیقی ما – آن زمان که «اوژن آفتاندلیانس» تالار رودکی را بر اساس مدل اپراهای وین می‌ساخت و ده سال، زمان صرفِ این ماجرا کرد، روحش هم خبر نداشت که نیم‌قرن بعد قرار است چه اتفاقاتی در این سالن رخ دهد و به جای اجرای موسیقی و تئاتر، یک شرکت خودروسازی، ماشینی چند صد کیلویی را با افتخار روی سن‌اش نمایش دهد. سالن پنجاه ساله البته در این سال‌ها خیلی چیزها به خودش دیده است. خیلی از بزرگانِ موسیقی و گاه تئاتر در آن به اجرای برنامه پرداخته‌اند. سالنِ پنجاه ساله همچنین روی پیشانی‌اش زخم‌های بسیار دارد. سالنِ پیر و فرسوده، حالا ناگزیر است چندین سانس اجرا داشته باشد، ناگزیر است کسانی را روی صحنه‌اش ببیند که گاه اولین و دومین اجرایشان را پشت سر می‌‌گذارند.
 

• پردۀ اول:

رنو، سحر یا جادوی تالار وحدت؟‌
سایت‌های اقتصادی، از هفتۀ گذشته با آب و تابِ فراوان، خبر از رونمایی یک خودروی فرانسوی می‌دادند. «کارلوس گوسن» تالیسمن یا تالیزمن (لهجۀ انگلیسی) و تلیسمان (لهجۀ فرانسوی) که معنایش «سحر و جادو» است. ال‌سی‌دی‌های بزرگ روی سن تالار نشستند. سالن‌های انتظار با میزهای سفید تزیین شدند تا مدعوین روی آن بنشینند. بنرها و استندهای بزرگ که آرم ماشینِ به قول خودشان، سحرآمیز را داشتند، سراسر تالار را پوشاندند و کارمندانِ شرکت خودروسازی فرانسوی، با لباس‌های فرم و کراوات‌های رنگی، مشغول پذیرایی از مهمانان و توضیح دربارۀ ماشین شدند. در حیاط تالار هم چندین خودرو پارک شدند. سفید، سیاه، بژ و نوک مدادی. تا همین‌جایش هم می‌شود تعجب کرد، می‌شود از تبدیل شدن تنها سالنِ استاندارد موسیقی کشور به بنگاه اقتصادی شگفت‌زده شد؛ اما خب وقتی ماشین روی سن قرار می‌گیرد، درست زمانی است که می‌شود با تمام وجود شرمگین شد. فرض کنید چراغ‌ها خاموش می‌شود، پرده‌ها کنار می‌رود و روی ال‌سی‌دی‌ها ماشینی نشان داده می‌شود که در جاده‌ها مشغول تاخت و تاز است. چند دقیقه‌ای می‌گذرد، خود ماشین روی سن می‌آید (مسوؤلان البته می‌گویند خود ماشین نبوده و ماکتش بوده است) ماجرا ادامه دارد، ارکستر سمفونیک تهران که این دو سال بعد از بازگشایی، هنوز و همچنان روی آرامش ندیده و نوازنده‌هایش همچنان مشکلاتِ خودشان را دارند و سر بدیهی‌ترین موضوع یعنی حقوق و بیمه‌اشان، اما و اگر است، می‌نوازند. فرض کنید چایکوفسکی برای ماشین.
 

• پردۀ دوم:

از دومان تا گونای
ماجرا البته از خیلی قبل‌تر شروع شده است. با اجرای گروه‌های گم نامی که در ماه‌های گذشته در تالار وحدت تهران به اجرای برنامه پرداخته‌اند. البته که هر هنرمندی می‌تواند در هر سالنی به اجرای برنامه بپردازد؛ اما در اساس‌نامۀ این تالار که اتفاقا تنها تالار اجرای موسیقی در کشور است؛ آمده است هنرمندانی که دارای درجۀ یک هنری هستند. می‌شود به این لیست چند نمونۀ دیگر اضافه کرد:‌

• – اجرای گروه‌هایی که اولین کنسرتشان را برگزار می‌کنند.
• – اجرای ۶ سانس برنامه در یک روز برای این سالنِ نیمه فرسوده
• – اجرای سانس فوق‌العاده در ساعت ۱۱ شب
• – اجرای همایش‌ها، سخن‌رانی‌ها و بزرگداشت‌های غیرهنری
• – آوردن دکورهای سنگین برای نمایش‌هایی که می‌توانند در سالن اصلی تئاتر شهر روی صحنه بروند، برای مثال بودن چند تن آب در صحنه برای چند ماه برای اجرای یک نمایش

و البته ده‌ها نمونۀ دیگر…

• پردۀ سوم:

هنرمندان: سالنِ کاسب‌کار
عکس‌ها که منتشر شد و خبرگزاری‌ها که نسبت به این مساله واکنش نشان دادند، هنرمندان هم به این اتفاق واکنش نشان دادند و اعتراض خودشان را بیان کردند. برخی از مصاحبه‌های رسمی و برخی در شبکه‌های مجازیشان. چند نمونه از آنها را با هم مرور می‌کنیم:
 
– مرضیه برومند: متاسفانه تالار وحدت کاسب شده است و اگر پول بدهند در آنجا مراسم عقد وعروسی هم می‌گیرند. (روزنامه ابتکار)‌
– رامین صدیقی: پنجم مهر ماه، آیین معرفی آلبومی از دو ابرمرد موسیقی کشورمان در تالار وحدت بود و علی‌رغم میلم، دوست نداشتم وارد سالنی شوم که به جای بزرگان موسیقی و سازهای مقدس‌شان، یک دستگاه خودرو را روی سن بردند و نوبر کردند. من فعلاً از تالار وحدت خداحافظی می‌کنم. (ایلنا)
– بهرام جمالی: پروژه رونمایی از خودروها در دوره من؛ تصمیم‌گیری نشده بود و آنچه از قبل برنامه‌ریزی شده بود تنها برنامه‌های هنری بود. این پروژه از برنامه‌های اخیر بنیاد رودکی و تالار وحدت بوده و هیچ ربطی به دوره من ندارد. (ایلنا)‌
– حمیدرضا نوربخش: وقتی این خبر را شنیدم بسیار متاسف و متاثر شدم. ما بایستی حرمت فضاهای فرهنگی را با دقت بیشتری حفظ کنیم. اما خبر این اتفاق به حدی تعجب‌برانگیز بود که من ابتدا باور نمی‌کردم که چطور چنین مسئله‌ای اتفاق افتاده است. آن هم در صحنه‌ای که همه می‌گویند مقدس است. صحنه یک فضای فرهنگی است که هنرمندان در آنجا هنر خود را خلق کردند و معنویت آفریدند و دل‌ها را به آسمان پیوند دادند. ما چطور باید اجازه بدهیم که این نوع کارها در این مکان انجام شود؟ (فارس)‌
– محمد معتمدی: اگر قرار است کار اقتصادی و تجاری در تالار وحدت انجام شود، یک اساس‌نامه جدید برای آن تعریف شود و کار تجاری هم انجام دهند! اما ما فقط یک تالار وحدت داریم.
– سید محمد بهشتی: هر مراسمی باید در مکانی مناسب با آن برنامه اجرا شود و این پرسش مطرح است که آیا تالار وحدت به عنوان یک مکان فرهنگی، مکان مناسبی برای برگزاری مراسم رونمایی از خودرو است؟ معتقدم برگزاری مراسم رونمایی خودرو در تالار وحدت برای شرکت خودروساز یک پرستیژ محسوب می‌شود. گذشته از قدمت تاریخی این مکان به دلیل اینکه مرکز فرهنگی کشور محسوب می‌شود دارای شان و جایگاه ویژه‌ای است و معتقدم جایگاه بالای این مکان به برنامه یا مراسمی که در آن اجرا می‌شود؛ شانیت می‌دهد. مسئولان وزارت ارشاد باید درباره برگزاری چنین مراسمی در تالار وحدت پاسخگو باشند.
 

• پردۀ چهارم:‌

صفی‌پور: این اتفاق میمون و مبارک است
در این میان، اما «علی‌اکبر صفی‌پور» – مدیرعامل بنیاد رودکی- در گفت‌وگویی توضیحات مفصلی در این باره داده است. او البته چیزهای زیادی گفته که به خاطر نامفهوم بودن، تکرار دوبارۀ آن فایده‌ای ندارد؛ اما این اتفاق را «میمون و مبارک» می‌داند. او اما در بخشی از حرف‌هایش می‌گوید: «بهره برداری از میراث فرهنگی و آنچه ما تحت عنوان هویت فرهنگی در همه بخش‌ها می‌بینیم زمانی اتفاق می‌افتد که ما بتوانیم آنها را طوری آماده کنیم که علاقه مندان بتوانند از آنها بازدید کنند و در عین حال برای آن هزینه هم بکنند. اتفاقا این هزینه کردن باعث سر پا ماندن آن فضای تاریخی می‌شود از طرفی هم باعث مطرح شدن هویت معنوی ما می‌شود. متاسفانه ما در کشورمان خیلی عادت نداریم که بین این مواردی که به آن اشاره کردم ارتباطی ایجاد کنیم و هنوز به این ضرورت نرسیده‌ایم که کاری انجام بدهیم که در آن بخش‌های صنعتی و اقتصادی ما بتوانند با آورده مناسب هم کالاهای خود را عرضه کنند و هم بتوانند به توسعه و صیانت داشته‌های فرهنگی کمک کنند. اتفاقی که روز گذشته در تالار وحدت تهران افتاد حداقل از نظر من اتفاق میمون و مبارکی بود و حتی ارکستر سمفونیک تهران در یک فضای بسیار خوب توانست برای تعدادی زیادی از مدیران بخش صنعت و تجارت کشور برنامه ارزشمندی را اجرا کند. اگر حمایت بخش هایی که در آنها پول جریان دارد وارد چنین مقولاتی نشود، ما تا چه زمانی می‌توانیم از جیب دولت هم برای آنچه از آن به عنوان هنر یاد می‌کنیم و هم برای نگهداری سالن‌ها هزینه کنیم؟»
 

• پردۀ آخر:‌

بعد از اینکه مدیرعامل بنیاد رودکی این اتفاق را میمون و مبارک دانست؛ «رضا دادویی» از سمت خود استعفا داد. او در این باره گفته است:‌ » متاسفانه در این مدت مشورت هایم راهگشا نبود و دوستان سیاست هایی در مجموعه بنیاد رودکی دارند که با نگاه‌های بنده هم خوانی ندارد. وقتی تصمیم گیری در حوزه من نیست اما من باید پاسخگوی اتفاقات حوزه کاری ام باشم صلاح دیدم که در این شرایط در مجموعه بنیاد نباشم. امیدوارم شرایط در بنیاد به گونه‌ای پیش رود که هنرمندان امکان بیشتری برای فعالیت حرفه‌ای داشته باشند.»

موسیقی ما – حامی خواننده پاپ دوشنبه شب (۵ مهر ۱۳۹۵) در تالار وحدت روی صحنه رفت.

او در ابتدای این اجرا با معرفی فریبرز لاچینی و ناصر چشم‌آذر، دو چهره ماندگار عرصه موسیقی، از ارادتش نسبت به این دو استاد گفت.
 

پیش از آنکه گروه ارکستر بر روی صحنه حاضر شوند، حامی بخشی از قطعه «سوگند» را بدون موسیقی اجرا کرد. سپس با ورود گروه نوازندگان به صحنه، «ساده نبود» به اجرا درآمد. تقریباً در تمام قطعات اجرا شده و به ویژه قطعه «لیلای من کو» مخاطبین با حامی هم‌صدا و هم‌نوا بودند.

«یاد من باش» و «تماشایی» قطعات بعدی بودند که در این شب اجرا شدند. در طول برنامه و در بین اجرای قطعات، حامی از اشخاصی که او را در ساخت قطعات و سایر امور هنری یاری کرده‌اند از جمله رسول ترابی (تهیه‌کننده کنسرت)، افشین یداللهی، بابک صحرایی، علی موثقی، ستار اورکی و میثم دهقان اسم برد. همچنین او بارها از عشق و علاقه‌اش نسبت به خانواده و به خصوص مادر و پدرش برای مخاطبین سخن گفت و در نهایت قطعه «گل مینا» را در اوج احساس تقدیم مخاطبین کرد.

 
از آنجایی که در ابتدای برنامه وعده شده بود ۱۳ قطعه اجرا شود، حامی تمام سعی خود را کرد تا به قول خود عمل کند. قطعات بعدی که اجرا شد «لیلای من کو»، «خاکستر شب»، «فقط نگاه می‌کنم» و «پرستش» بودند.
 
کنسرت حامی با اجرای پیانوی «باران عشق» از ناصر چشم‌آذر و قطعه‌ای دیگر از فریبرز لاچینی به اوج هیجان خود رسید.
 
پس از وقفه‌ای کوتاه، بار دیگر گروه روی صحنه حاضر شد. از گوشه و کنار سالن اسم قطعاتی به گوش می‌رسید و در میان این قطعات «دلم گرفت» خواسته بیشتر طرفداران حامی بود. این قطعه که موسیقی متن فیلم «سام و نرگس» ساخته زنده‌یاد «ایرج قادری» است، جزو ماندگارترین آثار حامی است.
 
پس از این اجرای پراحساس در بخش‌های پایانی برنامه «خداحافظ» نیز همانند سایر قطعات اجراشده در این شب با استقبال گرم هواداران حامی روبه‌رو شد، اما شاید به دور از انتظار نبود که بار دیگر «دلم گرفت» حسن ختام برنامه گرم و صمیمی این شب حمید حامی باشد.
 
حامی در پایان این کنسرت وعده داد به دلیل آنکه مدتی از صحنه اجرا به دور بوده پس از ایام محرم و صفر بار دیگر پررنگ بر روی صحنه حاضر شود.
 
نوازندگان اجرای این شب کنسرت حامی متشکل از پیمان لطیفی (درام)، حمید بنکدار (گیتار بیس)، رضا رحمانی (گیتار آکوستیک)، مازیار احمدپور (گیتار الکتریک)، اشکان فرح‌پور (تومبا)، میلاد عالمی (ویولا)، اشکان پور علیان، نوید شعبان زاده، فرزاد سپهری، آناهیتا خان‌زاده و مرضیه مزینانی (ویلن)، سوگول شیری (ویلنسل)، ترانه پور یوسف (فلوت) و رهبر ارکستر و نوازنده پیانو، عباس لطیفی بود.
 
کنسرت حمید حامی به همت موسسه «آوای دوران» به مدیریت خانم «کاویانی» و تهیه‌کنندگی «رسول ترابی» برگزار شد.

موسیقی ما – آخرین کنسرت «اشوان» پیش از آغاز ماه محرم، شامگاه ۴ مهر در سالن میلاد نمایشگاه بین‌المللی تهران برگزار شد.
 
به گزارش «موسیقی ما» این هنرمند که به تازگی موفق شده به جرگه خوانندگان رسمی کشور وارد شود، اولین کنسرتش را در تاریخ ۲۴ شهریور ۱۳۹۵ و  در حالی که بلیت‌های آن در کمتر از ۱۰ ساعت به فروش رسیده بود برگزار کرد. او سه شب بعد (۲۷ شهریور) بار دیگر روی استیج رفت و با برگزاری آخرین شب کنسرت‌هایش پیش از آغاز ماه محرم در تاریخ ۴ مهر ۱۳۹۵، باید او را از جمله خوانندگان پرکار این روزهای موسیقی پاپ دانست که در عرض ۱۰ روز، پنج سانس کنسرت در تهران برگزار کرده است.
 
نکته جالب در مورد «اشوان» این است که او هنوز آلبومی در بازار موسیقی ندارد و نخستین آلبوم این هنرمند جوان به همت موسسه «آوای دوران» مراحل پایانی انتشار را پشت سر می‌گذارد. از سوی دیگر احتمالاً باید او را جوان‌ترین خواننده موسیقی پاپ که اخیراً روی استیج رفته دانست. با این وجود «اشوان» در سه شب کنسرتش در سالن میلاد نمایشگاه نشان داد از توانایی قابل توجهی در اجرای زنده برخوردار است و این نکته‌ای است که تعدادی از اهالی موسیقی که در کنسرت او حاضر شده‌اند نیز با انتشار ویدئوهایی در شبکه‌های اجتماعی بر آن صحه گذاشته‌اند.
 
کنسرت این خواننده پس از پخش کلیپ شمارش معکوس یک دقیقه‌ای آغاز شد. او پس از اجرای قطعه «هنوزم می‌شه» رو به حضار گفت: «من در این کنسرت‌ها فهمیدم شما بهترین طرفدارهای دنیا هستید. شما این را ثابت کردید و خوشحالم که می‌توانم یک شب دیگر در کنارتان باشم و بیش از هه از این خوشحالم که همزمام با تولدم برای شما می‌خوانم.»
 
«حواست نیست»، «وای قلبم»، «چرا گریه کردم»، «بهت مریضم»، «تنها شدم»، «بعد من» و «چه خوبه حالم» از جمله قطعات پرطرفدار این هنرمند بودند که با هم‌خوانی قابل توجه حضار در کنسرت او به اجرا درآمدند. او همچنین چند قطعۀ جدید از آلبومی که در دست انتشار دارد را برای مخاطبینش خواند. یکی از این قطعات «تولدت مبارک» بود که اشوان در توضیح آن گفت: «در شب تولدم می‌خواهم یک قطعه جدید دیگر هم برایتان اجرا کنم که «تولدت مبارک» نام دارد. البته این قطعه آن طور که فکرش را می‌کنید نیست و کمی غمگین است.»
 
پس از اجرای این قطعه یکی از عوامل برگزاری با کیک تولد روی استیج حاضر شد تا او را غافلگیر کند. سپس اشوان در حضور مردم و اعضای گروه شمع‌های تولدش را فوت کرد و گفت: «این بهترین تولد عمرم بود. آرزو می‌کنم سال دیگر هم در کنار شما باشم و برایتان بخوانم.» او سپس از رسول ترابی (تهیه‌کننده) سپاسگزاری کرد و گفت: «رسول ترابی مثل یک برادر مدت زیادی در کنار من بود و برای به ثمر نشستن آلبوم و برگزاری کنسرت تلاش‌های زیادی کرد که از این بابت از او واقعاً ممنونم.» جشن تولد اشوان در بک‌استیج با حضور دوستانش تکرار شد.
 
در بخشی از کنسرت، اشوان پشت پیانو نشست و قطعه «تبریک» را اجرا کرد.

حضور نیما رمضان (نوازنده سرشناس گیتار الکتریک) به عنوان رهبر ارکستر و همچنین آرش سعیدی (نوازنده سرشناس گیتاربیس) از نکات قابل توجه ارکستر اشوان بود. سعید شمس (کیبورد)، برنا شفیع‌زاده (درامز)، کیان ایرجی (گیتار)، مصطفی شعبانی (ساکسفون) و ساسان هاشمی (کیبورد) دیگر نوازندگانی بودند که با اشوان روی استیج رفتند و «رضا پوررضوی» صدابرداری گروه را بر عهده داشت.
 
کنسرت اشوان به همت موسسه «آوای دوران» به مدیریت خانم کاویانی و تهیه‌کنندگی «رسول ترابی» برگزار شد. عکس‌های «سید علیرضا حق‌شناس» از این کنسرت و حاشیه‌هایش را در ادامه مشاهده کنید.