موسیقی ما – جمشید عزیزخانی خواننده آلبوم موسیقایی «اعجاز» در گفت‌وگو با خبرنگار پایگاه خبری حوزه هنری با بیان این كه آلبوم موسیقی «اعجاز» را حدود یازده سال قبل تهیه كرده است، اظهار كرد: این آلبوم را در سالی خواندم كه رهبر معظم انقلاب تاكید فرمودند سال پیامبر (ص) است و این اثر هم با فرمایشات ایشان موضوعیت پیدا كرد و من هم با اراده قلبی خواستم اثری قوی و جاودانه تولید كنم.

وی ادامه داد: البته احساس می‌كنم در آن زمان، مدیران پیشین حوزه هنری برای تبلیغات و پخش این اثر دل به كار ندادند. در حالی كه قطعات این آلبوم فوق العاده بود و اركسترال و نوازندگان درجه یك بودند. حتی از یك نوازنده غیرحرفه‌ای هم در این اثر استفاده نكردیم.

عزیزخانی با بیان این كه اهل تسنن نیستم، عنوان كرد: اما با توجه به این كه مردم مناطق كردنشین كشورمان ارادت خاص و ویژه‌ای به حضرت رسول دارند تمهیداتی انجام دادیم كه آهنگ‌های آلبوم اعجاز هم كردی و هم فارسی باشد و به همین جهت برخی ملودی ها را هم فارسی و هم كردی ساختم. جای خوشحالی است كه اهل تسنن و تشیع در كشورمان فاصله ندارند.

این خواننده خاطرنشان كرد: مهم این است كه آثاری همچون آلبوم «اعجاز» از بین نرود و استفاده شود. با توجه به فرارسیدن دهه وحدت و تولد حضرت رسول(ص)، تصور می‌كنم انتشار مجدد این آلبوم بسیار به جا بود و خوشحالم كه این آلبوم موسیقایی دوباره به خانه‌های مردم باز می گردد.

وی همچنین گفت: شك نكنید كه آلبوم «اعجاز» در تاریخ آثار موسیقی عرضه شده توسط حوزه هنری جاودانه می‌ماند. چرا كه برای آن وقت و كار بسیار زیادی گذاشته شده است.

گفتنی است در آلبوم «اعجاز» قطعات: یا رسول‌الله، چشمه نور، روز وصل، چشم انتظاران، خاك كعبه، پیر میخانه، اعجاز و سلطان دین با اشعاری از وفایی، بیژن ارژن، احمد سوری، سید صالح ماهی‌دشتی ارائه شده است. آهنگ‌سازی قطعه یا رسول‌الله برعهده بابك شریفی و سایر قطعات برعهده عزیزخانی بوده است. تنظیم قطعات این آلبوم را بابك شریفی عهده‌دار بوده است. جمشید عزیزخانی تاكنون آثاری همچون سفرنامه كردستان، ریوار و چوپی كیش را منتشر كرده است.

گفتنی است آلبوم «اعجاز» برای نخستین بار در سال ۱۳۸۵ از سوی مركز موسیقی حوزه هنری وارد بازار و با استقبال مخاطبان موسیقی مواجه شد.

موسیقی ما – اولین اجرای زنده اشکان خطیبی به عنوان خواننده که بازخوانی قطعات محبوب موسیقی راک بود، از چند جهت حائز اهمیت است. پیش از این، خطیبی در نمایش «در روزهای آخر اسفند…» و آلبوم گروه «ترافیک»، انگلیسی خواندن را تجربه کرده بود. تجربه‌ای که میان آن آلبوم جدی گرفته نشد و خود گروه و جنس موسیقی -غالباً الکترونیک- آنها تداوم نیافت. شاید بتوان گفت که این اجرا به نوعی ادامه تجربه «در روزهای آخر اسفند…» است که در آن‌جا هم قطعات معروف عمدتاً پاپ خارجی خوانده می‌شد. این‌بار تحت عنوان پروژه‌ای با موضوع «تأثیر موسیقی راک بر طراحی و ایده‌پردازی» هم‌زمان با اجرا، طرح‌هایی انتزاعی و مرتبط با کلام ترسیم می‌شود که ویژگی مثبت این اجرا است که آن را فقط از یک اجرای صرفاً نزدیک و شبیه از اصل قطعه متمایز می‌کند.
 
اغلب در ایران لفظ «کاور» برابر است با کپی‌کاری و امری مذموم به حساب می‌آید که حتی مخاطب هم ذهنیت مثبتی نسبت به آن ندارد. نکته‌ای که باعث شده مثلاً در موسیقی پاپ این سال‌ها، به‌ندرت بازخوانی آثار از یکدیگر رقم بخورد. تجربه‌های پیش از انقلاب هم مربوط به اجراهای کافه‌ای نزدیک به اصل اثر بود که به‌طور مثال، گروه «اسکورپیو» و «فرهاد مهراد» تجربه می‌کردند که در حد همان شنیدن‌های کافه‌ای ماند و تداوم و تأثیری بر موسیقی پس از خود نگذاشت.
 
اما در موسیقی سنتی، داستان به گونه‌ای دیگر است. کسانی که این تجربه بازخوانی آهنگ‌های قدیمی را آزموده‌اند، اغلب به واسطه ویژگی خاطره‌انگیز بودن‌شان، مورد پسند قرار می‌گیرند و هر دوره که این اتفاق تکرار می‌شود، باز هم مورد توجه قرار می‌گیرند. نمونه‌اش کارهایی است که این اواخر علی زندوکیلی، سالار عقیلی و… در بازخوانی قطعات محبوب گذشته داشته‌اند.
 
در دنیا داستان به گونه‌ای فراتر از تعریف ابتدایی و بدیهی کاور کردن است. اینکه قطعه قدیمی و محبوبی مو به مو تنظیم، ضبط یا اجرا شود، بیشتر به کار همان محفل‌های کافه‌ای می‌آید که لذتی است مقطعی. نمونه‌های مثال‌زدنی از بازخوانی نام‌آوران موسیقی جهان (افرادی چون جیمی هندریکس، باب دیلن، الویس پریسلی، اریک کلاپتون، مایکل جکسون، باب مارلی، التون جان، بیتلز، رولینگ استونز و بسیاری دیگر که -در دوره‌های مختلف و به‌طور متناوب- آثار یکدیگر را بازخوانی کرده‌اند) به نوعی بازآفرینی مجدد و متفاوتی بوده که مورد توجه مخاطب هم قرار گرفته و می‌گیرد.
 
به‌طور مثال، در همین اجرای «قلم را بچرخان» که سعی کلی بر آن است که اجراهای نزدیک به آثار را داشته باشد، قطعه «Come Together» از بیلتز انتخاب شده که «اِروسمیت» و «مایکل جکسون» آن را به‌طور متفاوت و در عین حال، نزدیک به امضای خود اجرا کرده‌اند که در زمان خود بسیار مورد توجه قرار گرفت.
 
یا قطعه «Satisfaction» از رولینگ استونز که قطعه محبوبی است برای طرفداران موسیقی راک، روزانه هزاران اجرا از آن در گوشه گوشه دنیا بازخوانی می‌شود و توسط بسیاری از هنرمندان هم کاور شده است. افرادی چون آرتا فرانکلین، جری لوئیس، بیورک و… اما اجرای گروه «Devo» به جهت سبک متفاوت و خاص‌اش بسیار مورد توجه قرار گرفت. این تفاوت‌ها باعث می‌شود که در برخی موارد، اجرای دوباره‌خوانی جدید، از اصل اثر هم موفق‌تر شود. مثل اجرای «ویتنی هیوستون» از آهنگ «I Will Always Love You» و یا تجربه‌ای که «کرت کوبین» (نیروانا) از بازخوانی چند اثر به خصوص از «دیوید بووی» انجام داده که او را مثل ستاره‌ای در دنیای موسیقی معرفی کرد.
 

به هر حال اجرای «قلم را بچرخان» اشکان خطیبی با گروه نوازنده‌های سرشناس‌اش که لیست قطعات‌اش‌ ترکیبی است از بهترین‌های معروف و همین‌طور کمتر شنیده‌شده موسیقی راک دنیا، یادآوری می‌کند حتی در یک سالن با کیفیت صوتی نامناسب، شنیدن و نواختن موسیقی خوب تا چه میزان می‌تواند لذت‌بخش باشد.
 
حرکتی که بدون‌شک باید توسط همین گروه -که خوشبختانه از طرف مخاطب با استقبال مواجه شده- با جدیت بیشتر تداوم یابد و همچون نمونه‌های موفق جهانی بر موسیقی و اجراهای ساکن بازار ایران، تأثیر مثبت بگذارد.