به گزارش «موسیقی ما» به نقل از «رویترز» حالا درست یک سال از حملات تروریستی در پاریس می‌گذرد. شامگاه جمعه ۲۲ آبان‌ماه بود که پایتخت کشور فرانسه به خاک و خون کشیده شد. چند حادثه تروریستی زنجیره‌‌ای در شهر پاریس رخ داد که مهمترین آنها گروگانگیری در سالن کنسرت «باتاکلان» این شهر بود. این سالن در هنگام وقوع تیراندازی‌ها و انفجارهای تروریستی، میزبان کنسرت گروه موسیقی «Eagles of death metal»  بود. این حملات منجر به کشته شدن بیش از یکصد نفر از مردم شد و این سالن کنسرت که مرکز اصلی این حملات بود، در این مدت تعطیل مانده بود.

استینگ در این برنامه کنسرتش را با یک دقیقه سکوت به یاد کشته شدگان سال پیش آغاز کرد و گفت: «آنها را هرگز فراموش نمی‌کنیم. ما امشب دو وظیفه داریم؛ نخست آنهایی را که در این حملات جان خود را از دست دادند به یاد آوریم و بعد اینکه از زندگی و موسیقی در این مکان تاریخی تجلیل کنیم.»

برخی از بازماندگان شب حادثه در این کنسرت حضور داشتند و طبق اعلام قبلی، قرار شده عواید این اجرا به دو بنیاد خیریه که برای حمایت از قربانیان آن حادثه ایجاد شده اهدا شود.

استینگ کنسرت خود را با این شعار به پایان برد: «عمر باتاکلان دراز باد…»

تمام این اتفاقات در حالی رخ داد که جس هیوز (Jesse Hughes)، خواننده گروه «ایگلز آو دث متال» در اولین مصاحبه گروه بعد از حادثه پاریس گفته بود می‌خواهد گروهش اولین گروهی باشد که پس از بازگشایی دوباره سالن «باتاکلان» در آن اجرا می‌کنند. اعضای این گروه در گفت‌وگو با مجله «وایس» اعلام کرده بودند احساس تعهد می‌کنند تا اجرایی را که در پی اتفاقات هولناک آن روز ناتمام ماند، خاتمه دهند: «دوستان ما که به تماشای راک‌اندرول آن‌جا آمده بودند کشته شدند. من می‌خواهم به آنجا باز گردم و از زندگی بگویم.»

به گزارش «موسیقی ما»، «کیسه‌دار» یک مجموعه صوتی و تصویری شامل یک کتاب داستان به قلم علی اشکان‌نژاد است که توسط مجید حیدری تصویرسازی شده و در کنارش یک سی‌دی صوتی با موسیقی ساخته شده توسط رامین بهنا قرار دارد.

بهنا درباره این مجموعه به «موسیقی ما» می‌گوید: «سال گذشته علی اشکان‌نژاد از من خواست تا در این پروژه با یکدیگر همکاری کنیم که قرار شد داستان را بخوانم و با توجه به تصاویر ذهنی خودم برای آن موسیقی بسازم. البته ترجیح می‌دهم درباره فضای داستان صحبت نکنم و قضاوت درباره آن را به عهده شنونده بگذارم اما «کیسه‌دار» فضای سنگینی دارد که برای نویسنده بسیار شخصی است.»

او درباره موسیقی ساخته شده برای این مجموعه می‌گوید: «با خواندن داستان از ابتدا موسیقی الکترونیک در ذهن من شکل گرفت؛ در واقع یک موسیقی الکترونیک که تا حدود زیادی مدرن است. نتیجه کار یک ترک حدوداً بیست دقیقه‌ای شد که در آن از عناصر انتزاعی و الکترونیک استفاده شده و اکثر بخش‌های آن، از صداهایی که توسط سازهای آکوستیک تولید می‌شوند، فاصله دارد. من به نریشن فکر نکردم و درواقع از ابتدا خودم داستان را از طریق موسیقی برای خودم روایت کردم و نریشن‌ها بر اساس موسیقی روی آن گفته شد.»

رامین بهنا که از موزیسین‌های قدیمی حوزه موسیقی فیلم هم هست و تاکنون آثاری همچون موسیقی متن فیلم‌های «نسل سوخته» و «کمکم کن» از آثار رسول ملاقلی‌پور، «سرزمین پدری» و مجموعه‌های تلویزیونی «دوران سرکشی» و «قصه رودخانه» از ساخته‌های کمال تبریزی، «آهوی ماه نهم» و… از این هنرمند منتشر شده، معتقد است ساخت موسیقی برای کتاب داستانی تفاوت بسیاری با موسیقی فیلم دارد و می‌گوید: «ساخت این نوع موسیقی‌ها با موسیقی فیلم تفاوت زیادی دارد چون تصویر متحرکی برای داستان نداری و در حقیقت با یک ساند ترک روبه‌رو نیستی. تنها متریال تو داستان و چند عکس است. باید تصاویر را در ذهن خودت روایت کنی و با موسیقی، نریشن را همراهی کنی. من معتقدم ساخت موسیقی برای چنین پروژه‌هایی از موسیقی تیاتر هم سخت‌تر است.»

سرپرست گروه «بهنا» معتقد است این گونه پروژه‌ها، حرف‌های زیادی برای گفتن دارند اما متأسفانه کمتر شاهد تهیه و تولید چنین آثاری هستیم: «آثار تولید شده در این حوزه انگشت‌شمار هستند. البته من سال‌ها پیش یک کار اینچنینی که یک پروژه فارسی-فرانسوی بود و خارج از ایران منتشر شد را تجربه کردم. علاوه بر آن در یک پروژه که درباره آموزش کامپیوتر به کودکان بود حضور داشتم و این سومین کار من در این سیستم است. با توجه به نویسنده‌هایی که داریم فکر می‌کنم اینگونه کارها این روزها می‌تواند خیلی خوب باشد و به احتمال زیاد دوباره این چنین کارها را تجربه خواهم کرد.»