دانلود فیلم ، دانلود سریال ، دانلود انیمیشن و دانلود جدیدترین آهنگ های مجاز ایرانی در زیبا موزیک
سلام و امیدوارم که حال همگیتون خوب باشه. خب راستشو بخواین مشکلات زیادی باعث شد تا من خیلی کمتر از معمول تو سایت نظر بدم ولی سعی خدمو کردم تا حداقل یه کاری تو این مدت برای سایت بکنم و با ترجمه ی مقالات سایت کمیک بوک کمی جبران مافات کنم. با خوندن پاراگراف اولی که استاد در مورد ای کمیک نوشته بودن خیلی مجاب شدم تا این کمیک رو بخونم.این در حالیه که این روزا خیلی کمتر سر به کمیک و کمیک خوندن میزنم.راستش اون پاراگراف یه تاثیر خاصی رو من گذاشت و وادارم کردم تا دست به دانلود این کمیک بزنم و خب بعد از خوندنش اصلا پشیمون نشدم. دلم طبق حرفی که استاد زدن و تو این وسطای آرک های ریبرث و جنگ داخلی ۲ که در نوع خودشون خیلی هم عظیم هستن، با ترجمه ی این کمیک من هم اصول و استاندارد نقد نویسی رو رعایت نمیکنم و اون چیزی که دلم میگه رو براتون مینویسم. نظر: حالت و تم این کمیک کلا با کمیک هایی که تو این مدت خونده بودم خیلی فرق داشت و انگار یه جور دیگه بود.خیلی عمیق بود و اصلا سایه ای هم از اکشن های زرق و برق دار درش یافت نمیشد. بیشتر از هر چیز دلش می خواست به رابطه ی بین پیتر و عمو بن بپردازه واین که پیتر بعد از اون همه سال باز هم خودش رو مقصر میدونه و هیچ وقت خودش رو نمیبخشه. ما میبینیم که خطوط داستانی به صورت عالی به هم متصل شدن و اصلا آدم احساس سردرگمی نمیکنه.به عنوان مثال زمانی که پیتر به استادیو میرسه در کنار خودش عمو بن رو میبینه و از اون جاست که خاطرات گذشته شروع میشن و …. یه جورایی حسی که پیتر در زمان کودکی و نوجوانی خودش به عمو بن داشت رو میتونم کاملا درک کنم چون این جور اتفاقات برای من هم تا به حال پیش اومده.به عنوان مثال زمانی که پیتر به عمو بن میگه:بسه دیگه و یه امروز میشه سخنرانی نکنی، واقعا برام قابل درک بود.چون خودمم هم همیشه یه همچین حسی رو تجربه کردم. این کمیک به پایه اساس مردعنکبوتی اشاره میکنه و سعی داره بگه که اگر اوت اتفاق نمی افتاد هرگز با یک مردعنکبوتی طرف نبودیم و به گونه ای این عمو بنه که پایه زندگی مسئولیت پذیری پیتره. طبق چیزی که گفتم واقعا میتونم حس پیتر رو درک کنم. یکی دیگر از اون مثالا میتونه وقتی باشه که پیتر خودشو جوری نشون میده که اصلا برای بار چندم با اومدن خودش به استادیون راضی نیست.من به این دلیل اینا رو میگم چون خودم عینا تجربشون کردم. و همینطور واقعا به طور شگفت انگیزی داستان دچار پیچیدگی نمیشه و پیتر با تعریف کردن داستان و خاطرات غم انگیز خودش و فلش بک هایی که در حین رسیدنش به استادیوم در کمیک نشون داده میشه خیلی خوبن . یه اشاره ای هم بکنم به اون تیم بیس بال که واقعا به قول آقای ترابی شباهت زیادی به پرسپولیس خودمون دارن.در عین میشه گفت که این تیم شباهت زیادی هم به خود پیتر داره و این خودش نکته ی عطف داستانه.البته دراین بین نباید اون سخنرانی های عمو بن رو هم فراموش کنیم که واقعا تاثیر گذارن و میگن: همیشه نباید پیروز شد و … باید اعتراف کنم که من هم در پانل های آخر یه قطره اشک ریختم و احساس میکنم و که میتونم بیشتر با شخصیت مردعنکبوتی آشنا بشم و در عین حال میتونم با اون حس پشیمونی و اینکه حودت رو مقصر بدونی ارتباط برقرار کنم. ممنون… واقعا ممنون استاد به خاطر این حسی که با این کمیک بهمون دادین…
خب راستشو بخواین مشکلات زیادی باعث شد تا من خیلی کمتر از معمول تو سایت نظر بدم ولی سعی خدمو کردم تا حداقل یه کاری تو این مدت برای سایت بکنم و با ترجمه ی مقالات سایت کمیک بوک کمی جبران مافات کنم.
با خوندن پاراگراف اولی که استاد در مورد ای کمیک نوشته بودن خیلی مجاب شدم تا این کمیک رو بخونم.این در حالیه که این روزا خیلی کمتر سر به کمیک و کمیک خوندن میزنم.راستش اون پاراگراف یه تاثیر خاصی رو من گذاشت و وادارم کردم تا دست به دانلود این کمیک بزنم و خب بعد از خوندنش اصلا پشیمون نشدم.
دلم طبق حرفی که استاد زدن و تو این وسطای آرک های ریبرث و جنگ داخلی ۲ که در نوع خودشون خیلی هم عظیم هستن، با ترجمه ی این کمیک من هم اصول و استاندارد نقد نویسی رو رعایت نمیکنم و اون چیزی که دلم میگه رو براتون مینویسم.
نظر:
حالت و تم این کمیک کلا با کمیک هایی که تو این مدت خونده بودم خیلی فرق داشت و انگار یه جور دیگه بود.خیلی عمیق بود و اصلا سایه ای هم از اکشن های زرق و برق دار درش یافت نمیشد.
بیشتر از هر چیز دلش می خواست به رابطه ی بین پیتر و عمو بن بپردازه واین که پیتر بعد از اون همه سال باز هم خودش رو مقصر میدونه و هیچ وقت خودش رو نمیبخشه.
ما میبینیم که خطوط داستانی به صورت عالی به هم متصل شدن و اصلا آدم احساس سردرگمی نمیکنه.به عنوان مثال زمانی که پیتر به استادیو میرسه در کنار خودش عمو بن رو میبینه و از اون جاست که خاطرات گذشته شروع میشن و ….
یه جورایی حسی که پیتر در زمان کودکی و نوجوانی خودش به عمو بن داشت رو میتونم کاملا درک کنم چون این جور اتفاقات برای من هم تا به حال پیش اومده.به عنوان مثال زمانی که پیتر به عمو بن میگه:بسه دیگه و یه امروز میشه سخنرانی نکنی، واقعا برام قابل درک بود.چون خودمم هم همیشه یه همچین حسی رو تجربه کردم.
این کمیک به پایه اساس مردعنکبوتی اشاره میکنه و سعی داره بگه که اگر اوت اتفاق نمی افتاد هرگز با یک مردعنکبوتی طرف نبودیم و به گونه ای این عمو بنه که پایه زندگی مسئولیت پذیری پیتره.
طبق چیزی که گفتم واقعا میتونم حس پیتر رو درک کنم. یکی دیگر از اون مثالا میتونه وقتی باشه که پیتر خودشو جوری نشون میده که اصلا برای بار چندم با اومدن خودش به استادیون راضی نیست.من به این دلیل اینا رو میگم چون خودم عینا تجربشون کردم.
و همینطور واقعا به طور شگفت انگیزی داستان دچار پیچیدگی نمیشه و پیتر با تعریف کردن داستان و خاطرات غم انگیز خودش و فلش بک هایی که در حین رسیدنش به استادیوم در کمیک نشون داده میشه خیلی خوبن .
یه اشاره ای هم بکنم به اون تیم بیس بال که واقعا به قول آقای ترابی شباهت زیادی به پرسپولیس خودمون دارن.در عین میشه گفت که این تیم شباهت زیادی هم به خود پیتر داره و این خودش نکته ی عطف داستانه.البته دراین بین نباید اون سخنرانی های عمو بن رو هم فراموش کنیم که واقعا تاثیر گذارن و میگن: همیشه نباید پیروز شد و …
باید اعتراف کنم که من هم در پانل های آخر یه قطره اشک ریختم و احساس میکنم و که میتونم بیشتر با شخصیت مردعنکبوتی آشنا بشم و در عین حال میتونم با اون حس پشیمونی و اینکه حودت رو مقصر بدونی ارتباط برقرار کنم.
ممنون…
واقعا ممنون استاد به خاطر این حسی که با این کمیک بهمون دادین…