ساز و آواز من، از نوای آن بزرگمردِ تاریخ موسیقی ایران و مازندران تأثیر گرفته است

موسیقی ما – در پی درگذشت استاد «حسین طبیبی»، «علی‌اکبر شکارچی» – آهنگساز و نوازنده‌ی نامی کمانچه- درگذشتِ‌ او را از دست دادنِ یکی از اسطوره‌های موسیقی مازندران دانسته و نوشته است:‌
 
«بسیار متأسفم که امروز باخبر شدم «استاد لَه لِه وا نواز» ( نی نواز) و آوازه خوان یگانه مازندران (حسین طیبی) از میان ما رفت. ایران و خصوصاً مازندران، دو چهره که نشان اُسطوره موسیقی سرزمین خود را بر پیشانی داشتند؛ یکی داش احمد محسن پور و دیگری حسین طیبی را در ناباوری، با فاصله زمانی کوتاه از دست داد.
 
آنان که «لَه‌له‌وا» نوازی و آوازخوانی طیبی را خصوصاً در امیری‌خوانی شنیده‌اند، بی‌گمان این حرف را باور دارند که ساز و آواز پرصلابت او سرشار از مهر و دوستی و دلیری بود. دلیری در کلام و ساز ایشان، از جنس دلیران مازندران در مقابله با هجوم هوس آلود کیکاووسِ متجاوز به مازندران است که حکایت آن در شاهنامه، خواندنی است.
 
ساز بی بیت او تجسمی از کوه های تو در توی مازندران، تجسمی از جنگل مه آلود و دریای آرام و طوفانی خزر بود. بی هیچ شرح و کلامی، استاد با نوای «له له وایَش»، انسان را به تماشای چَرای گله و رَمه در میان سبزه زاران پر از نرگس و بنفشه می کشاند.
 
من اولین بار صدای ساز و آواز او را در جمعی که داش احمد فراهم کرده بود، شنیدم. بی اغراق می گویم، به شدت ساز و آواز من، از نوای آن بزرگمردِ تاریخ موسیقی ایران و مازندران تأثیر گرفته، و خود را وام دار او می دانم. بی گمان، نوای روح پرور آواز و «له له وای» آن روان شاد، در فرهنگ موسیقی ایران و مازندران ، خیال انگیز و منبع شنیدن، آموزش و بالیدن خواهد بود.
 
من درگذشت این استاد بی بدیل موسیقی را به بازماندگان ایشان، خصوصاً فرزند گرامی شان (ارسلان طیبی) که در نواختن «له‌له‌وا» جانشین شایسته اوست، وهمچنین به موسیقی دانان ایران و مازندران و فرهنگخانه، که خانه دوم داش احمد محسن پور و زنده یاد حسین طیبی بود، صمیمانه تسلیت می‌گویم.