[ad_1]
کنسرت در سه بخش برگزار شد، در بخش اول «آنتونیو ری» – نوازنده‌ی برجسته‌ی گیتار فلامنکو- که یکی از شاخص‌ترین نوازندگانِ این ساز به حساب می‌آید، به اجرای برنامه پرداخت. او در این بخش چهار قطعه‌ی آوازی و ریتمیک را اجرا کرد و بعد از آن «سهراب پورناظری» به همراه گروهش به اجرای برنامه پرداخت. او را در این برنامه «همایون نصیری» به عنوان نوازنده‌ی پرکاشن، «سپند دادبه» نوازنده‌ی بربت، «مهیار طریحی» نوازنده‌ی سنتور، «آرین کشیشی» نوازنده‌ی گیتاربیس و «سهراب رمضان زاده» نوازنده‌ی درامز همراهی کردند و خود پورناظری نیز تنبور نواخت و بخش دوم برنامه را با اجرای یک ساز و آواز در دستگاه نوا، آغاز کرد.
او در ادامه‌ی کنسرت، به رسم چند برنامه‌ی اخیر، خود خوانش چند قطعه را برعهده داشت و تصنیفِ «من طربم طرب منم » را در «نوا» اجرا کرد. بعد از آن نوبت اجرای یک قطعه‌کوتاه تک نوازی تنبور در مقام سحری رسید و بعد قطعه‌ی سحری اجرا شد.
در بخش بعدی برنامه بعد از آنتراکت نیز، «آنتونیو ری» به همراه «سهراب پورناظری» و گروهش به صحنه آمدند و در ابتدا با کمانچه و گیتار به دونوازی با یکدیگر پرداختند و بعد از آن یک قطعه در «اصفهان» اجرا شد. اجرای قطعه‌ی «باران» با همنوازی سهراب پورناظری، آنتونیو ری و مهیار طریحی دیگر قطعه‌ای بود که در آخرین شب از شب‌های موسیقی بارانا به اجرا درآمد. قطعه‌ی دیگری به اسم «دریا» نیز که می‌توان آن را ترکیبی بین ریتم کردی و رومبای اسپانیایی دانست از دیگر قطعاتِ این برنامه بود. «سهراب پورناظری» در این برنامه، به این مساله اشاره داشت که نامِ این پروژه را به یاد «زریابِ کبیر»، زریاب گذاشته است. موسیقی‌دانی که از ایران به آندلس مهاجرت می‌کند و به همین خاطر است که در این اثر، هم می‌توان مقاماتی از موسیقی کردی شنید و هم اشاراتی به موسیقی عربی و موسیقی فلامنکو شده است.
این پروژه، اولین بار بهمن ماه سال گذشته در برج میلاد به اجرا درآمد و حالا نیز ادامه‌ی آن پروژه شنیده شد، برنامه‌ای که در آینده با اجرا در خارج از ایران و همچنین شهرستان‌ها با هدفِ تبادل فرهنگی و موسیقایی میانِ موسیقی ایران و موسیقی کشورهای دیگر ادامه خواهد یافت.
[ad_2]
لینک منبع