محسن یگانه: لطفاً غیرقابل پیش‌بینی نباشید!

موسیقی ما – اولین سانس امشب بخش پاپ جشنواره موسیقی فجر، با اجرای «محسن یگانه» و گروهش در سالن میلاد نمایشگاه بین‌المللی فجر برگزار شد.
 
یگانه اجرایش را با قطعه «باور کنم» آغاز‌کرد و پس از آن به خوش و بش با حضار پرداخت و با اشاره به واقعه تلخ ساختمان پلاسکو، گفت: «اتفاق تلخی که امروز افتاد همه ما را ناراحت کرد و باعث شد خانواده‌های زیادی عزیزشان را از دست بدهند. آتش‌نشانی یکی از شریف‌ترین شغل‌ها در تمام دنیا است و می‌خواهم همگی این افراد فداکار را سی ثانیه به صورت ایستاده تشویق کنیم.» با این جمله تمامی حضار به احترام آتش‌نشان‌ها و آسیب‌دیدگان سانحه ساختمان پلاسکو قیام کرده و به تشویق آتش‌نشان‌های فداکار پرداختند.
 
در ادامه پس از تک‌نوازی کلارینت، قطعات «آخه دل من» و «بمون» بدون وقفه اجرا شدند. سپس قطعه «هوایی شدی» با سولوی دمام آغاز شد و یگانه پس از آن «رگ خواب» و «نباشی» را خواند.
 
برنامه با اجرای «کویر» ادامه یافت؛ قطعه‌ای که مانند بیشتر آثار یگانه، ترانه‌ای از خود او دارد و باید آن را یکی از متفاوت‌ترین ترانه‌های این هنرمند دانست.
 
محسن یگانه پس از اجرای «کویر» گفت: «ببخشید اگر غمگین بود! ولی به هر حال گاهی غم و غصه هم وجود دارد.» او سپس برای شاد شدن فضا قطعات شش‌و‌هشت «دوسِت دارم» و «اینجا جای تو نیست» را به دنبال هم خواند و پیش از اجرای قطعه بعدی گفت: «قطعه بعدی هم غمگین است. البته گویی بعضی از دوستان فقط برای قطعات شاد و شش‌و‌هشت آمده‌اند. برای آنها هم هنوز قطعاتی داریم، اما برای اینکه در سالن بمانند فعلاً اجرا نمی‌کنیم!»
 
«بیت آخر» از آلبوم «حباب» که اخیراً کمتر در کنسرت‌های یگانه اجرا شده، قطعه بعدی کنداکتور این کنسرت بود و سپس ریمیکسی از قطعات «نخواستم»، «نمی‌شه»، «عذاب» و «دلسرد» به اجرا درآمد.
 
یگانه در میان آهنگ‌هایش برای بالا بردن هیجان سالن، حضار را تشویق به فریاد و دست زدن می‌کرد و ‌چندین بار از کسانی که در ردیف‌های اول‌ نشسته بودند به خاطر دست نزدن و ‌حتی لبخند نزدن گلایه کرد!
 
قطعه بعدی «سکوت» بود که از ابتدای برنامه بارها توسط حضار درخواست شده بود و در نهایت با همراهی مثال‌زدنی هواداران این خواننده اجرا درآمد. این قطعه یکی از موفق‌ترین قطعات موسیقی پاپ در دهه ۸۰ است.
 
پس از اجرای این قطعه، نوبت به اجرای آنپلاگد قطعه محبوب «بهت قول می‌دم» رسید و هنگامی که یگانه و گروهش خود را برای اجرای این اثر آماده می‌کردند، شور و‌ هیجان عجیبی بر سالن حاکم شد که تعجب یگانه را در پی داشت. او گفت: «واقعاً غیر قابل پیش‌بینی هستید! من این همه آهنگ خواندم و حالا برای این آهنگ این‌طور اشتیاق دارید. هنوز در این سال‌ها به سلیقه مشترک مشخصی در مورد آهنگ‌ها نرسیده‌ایم. امیدوارم در آینده باز هم از این آهنگ‌ها داشته باشم، اما شما هم سعی کنید غیرقابل پیش‌بینی نباشید!»
 
یگانه در بخشی از کنسرت گفت: «همه ترانه‌هایی که امشب می‌شنوید را خودم سروده‌ام، اما حالا همه را از روی کاغذ می‌خوانم. وای به حال دوران پیری‌ام!»
 
یگانه که در طول کنسرت سعی می‌کرد کمتر صحبت کند و بیشتر به اجرای قطعاتش بپردازد، در دقایق پایانی و پس از اشاره‌های عوامل برگزاری درباره اتمام وقت برنامه، گفت: «قطعات بیشتری برای اجرا آماده کرده بودیم ولی متأسفانه فرصت برای اجرای همه آن‌ها نیست.»
 
«من» و «وابستگی» دیگر قطعات پایانی این کنسرت بودند.
 
میلاد پرقوه (پیانو و کیبورد)، سعید علیرضایی (گیتار بیس)، محمدرضا زارعی (ویولن)، محمد زرنوش (کلارینت، ساکسفون)، مبین رفیع‌زاده (درامر)، وحید قاسمی (پرکاشن، دمام)، وحید وحیدی (گیتار) اعضای ارکستر محسن یگانه در این کنسرت بودند.