جدید 95

موسیقی ما – هفته گذشته تعدادی از هنرجویان «عباس کاظمی» در دهمین جشنوارۀ رودوس کشور یونان شرکت کرده و توانستند در این جشنواره تخصصی پیانو،‌ به موفقیت برسند.
 
کاظمی دربارۀ این رویداد می‌گوید: «مدتی است که به صورت جدی در زمینۀ آموزش موسیقی کلاسیک فعالیت می‌کنم. تعدادی از شاگردانم به مراحلی رسیدند که گمان کردم می‌توان آنان را در سطحِ بین‌المللی مطرح کرد. در همین حین متوجه برگزاری فستیوالی در کشور یونان شدم. بعد از بررسی جشنواره، به صورت فشرده سه ماه با سه نفر از بهترین شاگردها با نام‌های «آنیتا صدیقیانی»،‌ «ماندانا تفتی» و «آرینا یارقلی»‌ کار کرده و یک سری قطعات از باخ و شوپن را انتخاب کردم. البته از بین بهترین شاگردها «کیارش افشار» نیز بسیار آماده برای رقابت بود که متاسفانه به دلیل فوت پدر بزرگش نتوانست به ما بپیوندد.»
 
او ادامه می‌گوید: «در این مدت کوتاه هر سه نفر آماده این رقابت بین المللی شدند. ماندانا در عرض ۹ ماه، قطعۀ پرلود شمارۀ ۲ باخ را اجرا کرد. آنیتا در مدت ۸ ماه به والس شمارۀ ۱۶ شوپن رسید و آرینا نیز که مدت ۲ سال است که پیانو می زند، پرلود شماره یک باخ را نواخت. هنرجوها خوشبختانه توانستند به بهترین نحو قطعات خود را اجرا کنند. من نیز تمام تلاش خود را کردم تا اجرایی بی‌نقص باشد و سطح کیفی نوازندگی ارتقا پیدا کند. در یونان نیز چند روزی تمرین فشرده انجام شد و از آنجا که این نوجوانان خیلی خوب پیانو زدند، مورد تشویق پرفسورهای روس و یونانی قرار گرفتند. کار این نوازندگان نوپا به اندازه‌ای مورد توجه قرار گرفت که طی ضیافت شامی که دبیر جشنواره داشتند اعلام کردند این هنرجویانِ ایرانی، به شکلی استثنایی پیانو می‌نوازند و تا این زمان از ایران نوازنده‌‌هایی به این خوبی نداشتیم. همچنین به دلیل درخشش بچه‌ها در این دوره مسابقات از بنده دعوت شد تا عضو هیئت ژوری این دوره از مسابقات و هچنین سال‌های آینده شوم.«
 
 در این مسابقات، «آرینا یارقلی» -۱۲ ساله- از بین ۳۲ شرکت‌کننده توانست به عنوان یکی از سه نفر برتر پیانو این مسابقات انتخاب شود. همچنین در بخش کلی جشنواره که تمامی ۳۶ نفر برگزیده از ۵ کتگوری پیانو، ویولون، ویولنسل، دوئت پیانو و ویولن و دوئت پیانو و ویولنسل از نظر آداب صحنه، تکنیک، لباس و اجرا مورد بررسی قرار می‌گرفتند، «آرینا یارقلی» توانست نفر پنجم این مسابقات شود. همچنین دو هنرجوی دیگر یعنی ماندا تفتی و آنیتا صدیقیانی به مرحلۀ نیمه‌نهایی راه پیدا کردند.
 
کاظمی در پایان از خانواده‌های هر ۳ هنرجو و پیگیری‌های دلسوزانه پدرام طهماسبیان و علیرضا شفقی‌نژاد و تماس‌های مکرر آنها مبنی بر اعلام نتایج قدردانی کرد.

موسیقی ما – سال ۱۳۷۷ در میانه فیلم «قرمز» بود که «بابک امینی» ترانه عاشقم من، عاشقی بیقرارم از دلکش را بازخوانی کرد و این آهنگ را یک‌بار دیگر سر زبان‌ها انداخت. درست زمانی که موسیقی پاپ و در ادامه آن راک پس از انقلاب در حال شکل‌گیری بود. بابک امینی نه به عنوان نماینده یک نسل بلکه فقط به عنوان نمادی که یادآوری‌اش آسان است نشان داد موزیسن‌های جوان و نوظهوری هستند که دل در گذشته دارند و تلاش می‌کنند پا در راه جدیدی به نام «آینده» بگذارند. نسلی که عاشق فرهاد، فروغی و یغمایی هستند اما نمی‌خواهند به موسیقی پاپ آن روزها بسنده کنند ولی هیچ‌وقت هم گذشته را رها نمی‌کنند.

گروه «کوک» دقیقاً از چنین نسلی هستند. در همان شروع آلبوم با کاور آهنگ «قوزک پا» از «فریدون فروغی» تکلیف روشن می‌شود. این دلبستگی به فروغی آنقدر زیاد است که چنین آهنگی در اصطلاح «سَر آلبوم» قرار گرفته که اصولاً معرفی‌کننده و نشان‌دهنده روند کلی آلبوم است و به نوعی مهمترین قطعه آلبوم محسوب می‌شود.

موسیقی در آلبوم «شهرخاموش» بیشتر از هر چیزی بر تکنیک تکیه می‌کند؛ سولو گیتارهای سرعتی که در کلاسیک راک سراغ داریم. بیس و درامز هم با گروو محکم و کوبنده راک. البته در بخش وکال شاید باید گفت که پدرام مرندیز بار تکنیکی را به دوش می‌کشد. موسیقی راکی که «کوک» ارائه می‌دهد هم، در راستایِ دل در گذشته داشتن و به نوعی کلاسیک بودن است. این بار اما دلبستگی در امتداد موسیقی هارد راک دهه هفتاد میلادی است که دقیقاً همزمان با همان جریان فروغی‌ و دیگران، «جهان‌گیر» شد. پاورکرد‌های سنگین همراه با افکت‌های دیستورت شده و دو وعده سولو گیتار در هر آهنگ، دقیقاً همان چیزی است که راک بازهای قدیم می‌خواهند و هارد راک می‌نامند.

البته نباید فراموش کرد روحی که بر یک آلبوم حاکم می‌شود مهم‌تر از المان‌های موسیقی است که استایل‌ها را می‌سازد و از این منظر «شهرِ خاموش» یک آلبومِ پاپ-راک است که ترانه‌های آلبوم هم به سمت و سوی پاپ شدن آن کمک می‌کند چراکه اکثراً عاشقانه هستند.

مشخصات آلبوم:
نام آلبوم: شهر خاموش
نام گروه: کوک
خواننده: پدرام مرندیز (آواز و گیتار)، روزبه اسدی (گیتار و آواز)
نوازندگان: ماکان حافظی (گیتار الکتریک)، بابک ریاحی‌پور (گیتارباس)، علیرضا طباطبایی (درامز)، پاشا یثربی (کیبورد) و کیوان بهرامی (پرکاشن)
میکس و مسترینگ: پویا نیکپور
طراح: الهام بزرگی
عکس: امیر خدابخش
فراهم‌شده در شرکت: ترانه شرقی
سال انتشار: اسفند ۹۴

 

منتقد	امتیاز
مجید رئوفی (روزنامه‌نگار)
آرش افشار (منتقد موسیقی)
نیوشا مزیدآبادی (روزنامه‌نگار)
میثم یوسفی (ترانه‌سرا و روزنامه‌نگار)
حسین سلیمی (روزنامه‌نگار)
سهند آدم‌عارف (روزنامه‌نگار)
سهیلا صدیقی (روزنامه‌نگار)
محمد خلیلیان (روزنامه‌نگار)
علیرضا تهرانی (ترانه‌سرا و خواننده)
سینا چراغی (تهیه‌کننده)
سیامک قلی‌زاده (روزنامه‌نگار)