جدید 95

موسیقی ما – مهران مدیری، محمدرضا فروتن، بهرام رادان، امین حیایی، حامد بهداد، محمدرضا هدایتی، کامران تفتی، اشکان خطیبی و خیلی‌های دیگر، چهره‌هایی هستند که پس از کسب شهرت در عرصه بازیگری، سر از عرصه موسیقی درآورده‌اند. «امیرحسین آرمان» که این روزها پس از هنرنمایی در سریال موفق «پریا» به چهره‌ای پرطرفدار تبدیل شده نیز از جمله افراد قافله سینما و تلویزیون است که حضور جدی در عرصه موسیقی را تجربه می‌کند. او تا کنون قطعاتی منتشر کرده و قصد دارد به زودی آلبومی روانه بازار موسیقی کشور کند. آرمان می‌گوید که برای حرکت در مسیر اصولی و حساب‌شده‌ای در موسیقی برنامه‌ریزی کرده و بر اساس گفته‌هایش، باید برای او آیندۀ متفاوتی نسبت به سایر هم‌صنفان سینمایی‌اش در موسیقی در نظر گرفت. با این هنرمند جوان در عصر یک روز تابستانی هم‌کلام شدیم.
 

• * هرچند امیرحسین آرمان به عنوان یک بازیگر شناخته می‌شود، اما بهتر است از انگیزۀ اصلی این گفت‌وگو که ورود شما به عرصۀ موسیقی است شروع کنیم. چه شد که تصمیم گرفتید تجربه خوانندگی داشته باشید؟

من کلاً موسیقی را دوست داشتم ولی پیش از تصمیم جدی، دو سه قطعه را منتشر کردم که بازخوردهای خوبی داشت. یک کار به نام «آتش» هم داشتیم که ویدئوی آن را ساختیم و پخش کردیم و واکنش‌ها مثبت بود. قطعه «به سوی تو» را هم بازخوانی کردم که در فیلم «خبر خاصی نیست» یک بخش آن اجرا شد. خودم دوست داشتم و دیدم بازخوردها هم خوب است. با بهزاد عبداللهی هم از قبل دوست بودیم. فکر کردیم و پس از بررسی، تولید آلبوم را آغاز کردیم.

• * قبلاً کار موسیقی انجام داده بودید؟

گیتار می‌نوازم اما نوازندۀ گیتار نیستم. دوره‌های آواز را هم نزد چند استاد گذرانده‌ام. الان هم نزد یکی دیگر از اساتید تمرین می‌کنم و یاد می‌گیرم.

• * چند نفر از بازیگران سینما وارد موسیقی شده‌اند و کارهایشان فیدبک‌های مختلفی داشته است. طیف قابل توجهی از مخاطبان نظر مثبتی به خوانندگی بازیگران یا ورزشکاران ندارند. نظرتان درباره این مسئله چیست؟

این مختص کشور ما نیست. در هالیوود هم بازیگران زیادی هستند که کنسرت برگزار می‌کنند و اگر بخواهم اسم بیاورم زیاد هستند. به نظر من اشکالی ندارد. اینکه اگر بازیگر هستید و بخواهید خودتان را به عنوان خواننده معرفی کنید، سخت است و مردم یک مقدار سخت می‌پذیرند. ضمن احترام به کسانی که تا کنون حرفه خود را تغییر داده‌اند، فکر می‌کنم دلیل دیدگاه مردم این باشد که گاهی وقتی افراد می‌خواهند وارد یک حرفه جدید شوند، می‌خواهند سلیقه خود را به مردم غالب کنند. اسم موسیقی پاپ رویش هست و باید برای اکثریت کار کنید. وقتی می‌خواهید برای اکثریت کار کنید نمی‌توانید سلیقه همه اقشار را در نظر بگیرید و نمی‌توانید سلیقه خودتان را به جامعه تحمیل کنید. عموماً هیچ اشکالی ندارد و خواننده‌های زیادی بوده و هستند که وارد عرصه سینما شده‌اند. فکر نمی‌کنم کسی بخواهد ایرادی بگیرد و از نظر من این چیز بدی نیست. کسی هم که می‌خواهد صرفاً خوانندگی را شروع کند از یک جا آغاز می‌کند. شرایط برای بازیگر سخت است چون بیننده وقتی بازیگر را می‌بیند با آن همذات‌پنداری می‌کند و به سادگی نمی‌تواند بپذیرد که بازیگر، خواننده شده باشد.

• * به نظرم هنرمندانی که از سینما وارد موسیقی شدند، کیفیت کارشان در این حوزه هم‌سطح کیفیت کارشان در سینما نبود. فکر می‌کنید چرا آن بازیگران نتوانستند در این حوزه چندان موفق شوند؟

من همراه آنها در تولید و کارهایی که انجام می‌دادند نبودم و نمی‌توانم نظر بدهم. ولی فکر می‌کنم یکی از دلایلش همان موضوع سلیقه باشد. اینکه بخواهید سلیقه شخصی خودتان را تحمیل کنید نتیجه مثبتی نخواهد داشت. لباسی که ما می‌پوشیم، تابلویی که یک نفر نقاشی می‌کند یا فیلمی که بازی می‌کند نشان دهنده ذهنش است. موسیقی هم همینطور است. اینکه بچه‌ها چرا موفق نبودند یک مقدار پیچیده است. مثلاً «جانی دپ» هم موسیقی کار می‌کند ولی موسیقی او به جایگاه سینمایی‌اش ربطی ندارد. از سوی دیگر هر چقدر بزرگتر باشید، معرفی وجه خوانندگی سخت‌تر است. زمانی که ما می‌خواهیم موسیقی کار کنیم باید با خوب‌های این حوزه همکاری کنیم. زمانی که با چنین افرادی کار کنید به اعتبار کارتان اضافه می‌شود.

• * الان آلبوم در چه مرحله‌ای قرار دارد؟

تقریباً نود درصد ملودی‌ها درآمده و فضای هفتاد درصد موزیک‌ها هم مشخص شده است. ترانه‌ها هم تقریباً تکمیل است و یک کار باقی مانده است. آلبوم را هم خودمان تولید می‌کنیم و تهیه‌کننده نداریم و اینطور خیالمان راحت‌تر است. در حال حاضر آن‌ها بیشتر قرارداد کنسرت می‌بندند و کار خاصی انجام نمی‌دهند.

• * چه کسانی در این آلبوم حضور خواهند داشت؟

«روزبه بمانی»، «امیرعلی بهادری» و «امین قباد» در این آلبوم حضور دارد و «بهزاد عبداللهی» تنظیم‌ها را انجام داده است. خانم‌ها «ترانه مکرم» و «پریسا سیر» هم در آلبوم حضور دارند. با یکی از نوازنده‌های سرشناس ترکیه هم همکاری کرده‌ایم.

• * این آلبوم از چه فضایی برخوردار است؟

شاید عاشقانه باشد ولی عاشقانه‌هایی است که حرفی برای گفتن دارد. اکثر شعرهای ما دارای مضمون قابل توجهی است. ترانه‌های اجتماعی هم داریم. فکر می‌کنم فضای آلبوم ما متفاوت باشد. متفاوت نه از این بابت که می‌خواهیم یک کار عجیب انجام دهیم. ولی کارها را که بشنوید متوجه می‌شوید. کلاً آلبوم انرژیک است. یعنی کارهای اسلوی ما هم انرژیک است.

• * عوامل را چگونه انتخاب کرده‌اید؟

بیشتر با بهزاد مشورت کردم و سعی کردم با کسانی کار کنم که سلیقه آنها به سلیقه خودم نزدیک باشد. همچنین خودم به شعرهایی که اجرا می‌کنم اعتقاد دارم. در روند تولید آلبوم سعی کرده‌ایم با بهترین‌ها کار کنیم.

• * این‌که «بهزاد عبداللهی» همه کارها را تنظیم کرده باعث یک‌نواختی نمی‌شود؟

این‌طور نیست چون کارها در سبک‌ها و فضاهای متفاوتی ساخته شده‌اند.
بهزاد عبداللهی: من برای تنظیم‌ سبک‌های مختلف مشکل ندارم. به یک‌دست‌بودن اعتقاد دارم و این را دوست دارم. چون یک نفر می‌خواند و حسی که منتقل می‌شود از سوی یک نفر است. وقتی موزیک‌ها یکدست باشد طبیعتاً همه حس ایشان منتقل می‌شود. تا الان همه چیز خوب پیش رفته و قطعاتی که کار کردیم از لحاظ ملودی و تنظیم و شعر شبیه همدیگر نبوده است. اگر در آلبوم از لحاظ زمانی تحت فشار باشیم، مشکل پیش می‌آید ولی اگر زمان باشد می‌توانیم فکر کنیم و جلوی تکراری‌بودن را بگیریم.

• * خواننده‌ای داریم که چهار سال روی یک آلبوم کار کرد اما خروجی‌اش خوب نشد…

گذر زمان باعث ایجاد شک و وسواس می‌شود. زمان در کار خیلی مهم است و باید وقت بگذارید. ولی چهار سال برای یک آلبوم زیاد است. مگر اینکه شما یک گروه بزرگ باشید که پس از انتشار آلبوم، دو سال تور جهانی برگزار کنید و پس از آن آلبوم را بسازید.
بهزاد عبداللهی: درباره قضیه وسواس باید بگویم که بعضی‌ها کلاً در کار هنری آدم تمیزی نیستند و مثلاً مدام صدا و ضبط سازها را تمیز می‌کنند. اما وسواسی که من و امیرحسین به خرج دادیم در کلیت ماجرا  بود. از ابتدا فکرشده کار کردیم و به شروع و پایان هر کار فکر کردیم.

• * اسمی برای آلبوم انتخاب کرده‌اید؟

چند گزینه داریم ولی هنوز انتخاب نکرده‌ایم. قطعاً اسمی انتخاب می‌کنیم که کلیشه‌ای نباشد و توجه را جلب می‌کند.

• * برای پخش با شرکتی به توافق رسیده‌اید؟

پیشنهادهایی بوده ولی فعلاً صبر می‌کنیم تا به مراحل تولید برسیم. البته زمان را از دست نمی‌دهیم. طبق صحبت‌هایی که کرده‌ایم امیدواریم آلبوم، پاییز امسال منتشر شود. امیدوارم با یک شرکت خوب بتوانیم کار کنیم.
 

• * در حال حاضر چه برنامه‌ای در حوزه موسیقی دارید؟ تک‌آهنگ منتشر می‌کنید یا باید منتظر آلبوم بمانیم؟

هدف ما تولید باکیفیت است. یک قطعه را می‌خواهیم به زودی منتشر کنیم. این اثر «خواستنی» نام دارد و ترانه‌اش را پریسا سیر نوشته، ملودی آن توسط امیرعلی بهادری ساخته شده و تنظیم هم از بهزاد عبداللهی است. امیرمسعود صالحی هم گیتار این کار را زده و پس از اخذ مجوز آن را منتشر خواهیم کرد.

• * چه افقی در موسیقی مدنظر دارید و دوست دارید چه اتفاقی در موسیقی برای شما رخ دهد؟

این یک سوال کلی است…

• به هر حال هر کسی با رویکردی وارد این عرصه می‌شود. شهرت، ارائه هنر، کسب درآمد یا چیزهای دیگر… شما الان آیتم «شهرت» را دارید. برای من هم جالب است که یک بازیگر یا آدم مشهور با چه هدف و استراتژی‌ای سراغ موسیقی می‌آید؟ یعنی مثلاً دوست دارید فقط برای دل خودتان بخوانید یا دغدغۀ جذب مخاطب هم دارید؟

برنامه ما جدی است و برای روی استیج رفتن برنامه‌ریزی کرده‌ایم. تنظیم‌های کارها هم همگی ارکسترال است. در پاسخ به اینکه می‌گویید چه در ذهن دارید باید بگویم که می‌خواهم کار خوب انجام بدهم. یعنی شما که در موسیقی هستید یا یک مخاطب عادی، اثرم را دوست داشته باشد. یک سری شعرها را که با امیرعلی کار می‌کردیم به موضوعی خاص فکر می‌کردیم. کارها سوژه دارند. اینگونه نبوده که صرفاً به کسی سفارش بدهیم و کار بگیریم. ترانه‌هایی هم که روزبه گفته دارای فضای تعریف شده‌ای است.

• * کارهای کدام‌یک از بچه‌های موسیقی را دوست دارید؟

بچه‌های موسیقی همگی خوب و خوش‌سلیقه هستند. من خودم کارهای «سیروان خسروی» را خیلی دوست دارم. به دلیل اینکه یک مقدار از لحاظ ذهنی او هم همیشه ایده‌آل‌گرا است و دوست دارد جلو باشد. فضای تنظیم‌ها و کارهایش همیشه جلو بوده و تمیز کار می‌کند.

• * به فکر همکاری با او هم بوده‌اید؟

همه فکر همکاری با او را دارند! با سیروان دوستی داریم. او درگیر کارهای خودش است و نمی‌توان توقع زیادی داشت. تنظیم کارهای من را فعلاً بهزاد انجام می‌دهد و با شخص دیگری کار نمی‌کنیم.

• * از بین آثار بازیگرانی که خواننده شده‌اند، کارهای کدام یک را دوست دارید؟

کارهایشان بد نیست ولی سلیقه من نبودند و نظرم را جلب نکردند.

• * شاید زیاد روی کارها وقت نگذاشتند…

واقعاً من روی تولید کارهای آنها نبودم و نمی‌دانم با چه فکری به سراغش رفتند. الان دو ساعته هم می‌توان کاری را تولید کرد. ولی باید زمان صرف کرد. آن آثار کارهای هیتی نبودند.

• * شما فکر می‌کنید کارهایتان هیت شوند؟

امیدوارم. قابلیت این مسئله را دارند. ولی همه چیز به نظر مردم بستگی دارد و قابل پیش‌بینی نیست.

• * از بین بازیگری و موسیقی کدام یک را بیشتر دوست دارید؟

نمی‌توان گفت.

• * به هرحال باید اولویت را روی یکی از آنها بگذارید.

اولویت، زمانی است. از زمانی که فیلمبرداری «پریا» تمام شد، موسیقی اولویت من شد و روی آلبوم تمرکز کردیم و کار می‌کنیم. الان فعلاً تمرکز ما روی تولید است. چند پیشنهاد سینمایی و سریال هم بود که نرفتم و «نهنگ عنبر» هم به دلیل اینکه زمانم را زیاد نمی‌گرفت پذیرفتم. ولی به زمان بستگی دارد و نمی‌شود هر دو کار را همزمان پیگیری کرد. الان این کار را جلو می‌برم و بعداً سینما را. اگر بخواهم کارها را با هم جلو ببرم، همان اتفاق‌هایی که برای دوستان دیگر افتاد رخ می‌دهد و این خوب نیست.

• * شما فضای موسیقی و سینما را دیده‌اید. ارتباطات و فضای بین اهالی این دو صنف را چطور می‌بینید؟ بعضی‌ها می‌گویند اهالی سینما متحدتر هستند ولی در موسیقی اینگونه نیست. شما که با هر دو صنف در تعامل هستید در این زمینه چه نظری دارید؟

راستش دوستان موسیقایی من بیشتر از دوستان سینمایی‌ام هستند. مسئله‌‌ای که می‌گویید مختص موسیقی یا سینما نیست. در جامعه آدم‌های خوب و بد هستند و زیرآب‌زنی و… چیزهای کلی است و ارتباطی به صنف ندارد. رابطه بین اهالی سینما با موسیقی ضعیف است. فکر می‌کنم اگر بچه‌های موسیقی بیشتر به سینما برای آهنگسازی و مسائل دیگر وارد شوند فضا را عوض می‌کنند. مخصوصاً در سریال‌های ما این موضوع هست و از این بابت ضعیف است.

• * در تلویزیون چارچوب‌های مشخصی وجود دارد و شاید هرکسی نتواند از موسیقی به آن وارد شود.

محدود هست ولی حداقل می‌توانند امتحان کنند. چون برخی کارهای تلویزیون از لحاظ موسیقی خیلی ضعیف است. صحبت من درباره تیتراژ نیست. موسیقی متن کارها بسیار ضعیف است. موسیقی متن در سریال‌های تلویزیون فراموش شده است. توجهی وجود ندارد و برای این بخش هزینه خاصی صورت نمی‌گیرد.

• * به نظر شما موسیقی چقدر می‌تواند در این زمینه موثر باشد؟

موسیقی تعیین‌کنندۀ نیمی از تأثیرگذاری تصویر است. به دلیل اینکه شما یک چیزی می‌بینید و یک چیزی می‌شنوید. این دو حس جدا است و همانقدر که دیدن روی شما اثر می‌گذارد، شنیدن هم تاثیرگذار است. کما اینکه شما ابتدا تصویر بازیگر را می‌بینید و بعد صدایش را می‌شنوید. موسیقی کاملاً می‌تواند یک کار معمولی را به یک کار خیلی موفق تبدیل کند و بالعکس.

• * شما ممکن است تیتراژ بخوانید؟

فکر می‌کنم قطعاً تیتراژ کار بعدی را خودم بخوانم.

• * برای معرفی بیشتر و متفاوت‌تر آلبومتان در مارکت شلوغِ این روزها چه ایده‌ای دارید؟

برنامه‌ریزی‌های تصویری انجام داده‌ایم، ولی بیشتر ایده‌های ما روی اجرا است. توقع خرید آلبوم نداریم چون قانون کپی‌رایت وجود ندارد. اما سعی کردیم به آن کسی که قرار است کار ما را گوش کند احترام بگذاریم. از شعر و ملودی و تنظیم تا سایر موارد سعی کردیم بهترین کار را ارائه کنیم. من کلاً یا کاری را انجام نمی‌دهم یا باید کاری باشد که خودم راضی باشم ولی واقعاً خودم باید راضی باشم.

• * به کپی‌رایت اشاره کردید که از مشکلات مهم موسیقی در سالیان اخیر بوده است…

شما یک موسیقی گوش می‌کنید و با آن خاطرات زیادی برایتان به وجود می‌آید. به وجود آوردن لحظه و حس خوب و خاطرات ارزشمند قیمت ندارد. بنابراین کسی که این کار را تولید کرده، حقش این است که بهای کارش را دریافت کند. فیلم‌ها هم همینطور است. اما جا نیفتاده و کسی هم اقدام شاخصی نکرده است. به عنوان مثال شخصی در یک سریال بازی می‌کند ولی چند مرتبه پس از آن بازپخش می‌شود ولی شاید پول همان یک بار را هم نگیرد.

• * می‌توان برای این موضوع فرهنگ‌سازی کرد. مثل کمپینی که اخیراً برای مقابله با فحش دادن در شبکه‌های اجتماعی شکل گرفته…

فحش‌دادن که همیشه بوده و هست. درباره کپی‌رایت اگر بخواهم مثال بزنم می‌توانم مثال فردی را بزنم که در خانه مانده و پرخوری کرده و وقتی به او می‌گویند ورزش کن، می‌گوید که نمی‌تواند. مردم ما هم نمی‌توانند این مقوله را رعایت کنند و اول باید از خودمان شروع کنیم و سپس قانون هم پشت آن باشد. مثلاً برای بستن کمربند ایمنی آنقدر جریمه کردند تا بستن کمربند برای همه عادت شد. در کشور آلمان زمانی که چراغ عابرپیاده نصب کردند، آنقدر مردم را جریمه کردند که دیگر برایشان نهادینه شد. به یک مرکز فرهنگی می‌روید و می‌بینید که آلبوم‌های ۵ خواننده را برای فروش گذاشته‌اند ولی وقتی به میز فروشنده می‌رسید می‌بینید که همه آن کارها را mp3 کرده‌ و می‌فروشد. خود من هم باشم با دو هزار تومان تمام آن آلبوم‌ها را در یک سی دی می‌خرم. ضمناً اگر شما کار خوب ارائه کنید، مردم می‌خرند. مگر سریال «شهرزاد» را نخریدند؟ اما کپی‌رایت باید قانونی شود. از طرفی همانطور که برای غذای جسم خود هزینه می‌کنیم باید بابت غذای روح هم هزینه کنیم. نمی‌شود که برای یک موسیقی هزینه‌ای نکنیم و نظر منفی هم بدهیم. باید برای تهیه آلبوم هزینه کنیم تا بتوانیم درباره آن نظر بدهیم.

• * نظرات مخاطبین چه تأثیری در روند کاری شما دارد؟

بخش زیادی از کاری که ما در حال انجام آن هستیم به دلیل تشویق‌های مخاطبان موسیقی است. اگر مردم انتقاد کنند دیگر نمی‌خوانم. من در کار هنرپیشگی همیشه پافشاری داشته‌ام اما چون موسیقی را در کنار آن جلو می‌برم، پافشاریِ آن مدلی نخواهم داشت.

• * تمام کامنت‌های مخاطبین را می‌خوانید؟

نه. چون امکان ندارد. ولی می‌توان یک هایلایت از کامنت‌ها گرفت. البته درگیر شدن به کامنت‌ها خیلی هم خوب نیست.

• * کمی هم از سریال «پریا» بگویید.

این سریال حرف‌هایی را مطرح کرد که پیش از این در تلویزیون، خط قرمز بوده اما این بار دست سازندگان باز بود. یک سری تابوشکنی در این سریال رخ داد و صحبت‌هایی از HIV به شکل مستقیم مطرح شد که باعث شد به خوبی در این زمینه اطلاع‌رسانی شود. وزارت بهداشت هم در تولید این کار حضور داشته و طبق آمار آنها، علت ابتلا به HIV بر اثر روابط جنسی در حال پیشی‌گرفتن از تزریق است. خود من هم برخی مسائل را در همین سریال متوجه شدم. نکته جالب دیگر هم عشق نامتعارف از دید جامعه است و اینکه کیوان عاشق زن بزرگتر از خودش با دو بچه شد. نود درصد مردم می‌گفتند که چرا این دو باید با هم باشند. جا انداختن این موضوع سخت است ولی چنین مسائلی وجود دارد. این دو مسأله باعث شد که خود من هم برای کار کردن در سریال «پریا» علاقه‌مند شدم. چون با سریال‌های عرف تلویزیون کمی فرق داشت.

• * با توجه به سوژه سریال، طبیعتاً محدودیت‌های زیادی هم وجود داشت. درست است؟

تلویزیون چارچوبی دارد که ما و تولیدکننده به آن احترام می‌گذاریم و خط قرمزهایی دارد که از آن جلوتر نمی‌توانیم برویم. ولی شاید بتوان گفت این سریال به خط قرمزها نزدیک بود. به هر حال گاهی برنامه‌های اینگونه لازم است. سریال به دلیل اینکه درام و داستان و عشق دارد، مردم را بیشتر جذب می‌کند. فیلم “Interstellar” را شاید دیده باشید. موضوعش راجع به زندگی آدم‌ها است و زمانی را نشان می‌دهد که منابع انرژی زمین تمام شده و آدم‌ها برای کشف انرژی به سرزمین‌های دیگر می‌روند. هرچقدرهم مستند می‌ساختند قطعاً نمی‌توانستند تا این اندازه درباره این موضوع مخاطبان را جذب کنند. این سریال هم به مردم آگاهی می‌دهد چون در قالب داستان مطرح می‌شود. در کامنت‌هایی که می‌آید دیدم مردم به سراغ تحقیق و بررسی هم رفته‌اند.

• * در حوزه سینما و تلویزیون سر پروژه‌های دیگری هم هستید؟

فیلم «شیفت شب» به کارگردانی خانم «نیکی کریمی» و «خبر خاصی نیست» اثر «مصطفی شایسته» که به تازگی منتشر شده‌اند. در فیلم «نهنگ عنبر ۲» هم مشغول هستم که همان بازیگران قسمت اول در آن حضور دارند. پیش از این هم سریال «کیمیا» پخش شد. سعی کردم در سریال «پریا»، شخصیت را معمولی نشان دهم و هیچ ویژگی‌ای در آن نگذاشتم. باید معمولی بازی می‌شد تا مردم بتوانند قبول کنند. هر چیزی غیر از یک آدم معمولی که در حال زندگی عادی است را اگر اضافه می‌کردیم، مصنوعی می‌شد. به همین دلیل خیلی با آن «شهریار» سریال کیمیا یا کارهای دیگر فرق می‌کند. اینجا یک آدم خیلی معمولی و احساساتی را داشتیم که در زندگی کمبود محبت داشته ولی پسر خوبی بود.

• * نکته خاصی باقی مانده؟

پریا یک پروژه هشت یا نه ماهه بود. حدود سه ماه هم پیش‌تولید داشت. گروهی بودند که واقعاً انرژی گذاشتند و همه عوامل با عشق و تمرکز کار کردند. همه تلاش کردند با همه سختی‌هایی که وجود داشت، بهترین اتفاق برای این کار رخ دهد. امیدوارم تأثیر خوبی در جامعه داشته باشد.‌ نظر مخاطبان زیادی بر این است که از سریال‌های ترکیه‌ای ماهواره بهتر بود. این نکته خوشحال‌کننده است چون مخاطب تلویزیون طی چند سال اخیر کم شده بود.
 

---

عکس‌ها: بهنام دریانی
پیاده‌سازی گفت‌وگو: وحید لشکری

موسیقی ما – كاوه دولت نيا كه اين روزها حسابى مشغول تمرين براى كنسرت مهرماه خود است، تصميم گرفته در آستانه اولين اجراى صحنه اى خود، ويدئو كليپ قطعه «كوير» از آلبوم «گل مرداب» را منتشر كند.

به گزارش «موسيقى ما»، كاوه دولت نيا هنرمند جوانی که هنر آهنگسازی و تنظیم را از یکی از برجسته ترین نوازندگان گیتار الکتریک در ایران یعنی همایون مجدزاده آموخته، بهمن سال ۹۳ با همراهى هنرمندانى چون رامين بهنا و همايون مجدزاده، یک آلبوم موسیقی نسبتاً متفاوت در ژانر موسیقی راک با نام «گل مرداب» به بازار عرضه کرد. او براى اين آلبوم ده قطعه اى از اشعار كلاسيك بهره برده و آهنگسازى و تنظيم قطعات آن را خود برعهده داشته است.

حالا اين هنرمند تصميم گرفته در آستانه اولين كنسرت خود در تاريخ جمعه دوم مرداد ماه كه قرار است قطعات آلبوم «گل مرداب» و چند قطعه از آلبوم جديدش (كه تا پايان سال جارى منتشر مى‌شود) را روى صحنه ببرد، ويدئو كليپ قطعه «كوير» را منتشر كند. اين ويدئو در كاروانسراى «ديرگلچين» كه يكى از آثار باستانى استان قم محسوب مى شود، فيلمبردارى شده و پس از اخذ مجوز از وزارت ارشاد توسط موسسه «آوا خورشيد»، براى انتشار در اختيار سايت موسيقى ما قرار گرفته كه مى‌توانيد آن را ببينيد و دانلود كنيد.

خواننده، آهنگساز و تنظيم كننده: كاوه دولت نيا
میکس و مستر: همایون مجدزاده
کارگردان: کسری مومنی روچی

‎موسیقی ما – مراسم رونمایی و جشن امضای کتاب ترانه‌های «رستاک حلاج» روز یکشنبه ۲۸ شهریور از ساعت ۱۷ برگزار خواهد شد.

‎این خواننده و ترانه‌سرا در آستانه فصل پاییز و به میزبانی شهرکتاب «ابن سینا» با مخاطبانش دیدار می‌کند و انتشار کتاب «پاییز سال بعد» را جشن می‌گیرد. این کتاب دربرگیرنده مجموعه ترانه‌های رستاک است و نام آن هم از آلبومی به همین نام که اسفند سال گذشته منتشر شد انتخاب شده است. مجموعه «پاییز سال بعد» از سوی انتشارات «نگاه» به بازار عرضه می‌شود و مراسم رونمایی آن هم به همت این ناشر و همکاری شهرکتاب «ابن سینا» برگزار می‌شود.

‎رستاک حلاج از جمله چهره‌هایی است که در زمینه ترانه‌سرایی، آهنگسازی، نوازندگی و خوانندگی فعالیت می‌کند و از ۱۸ سالگی به شکل حرفه‌ای فعالیت خود در عرصه موسیقی را آغاز کرد. او در آن زمان با «علیرضا عصار» همکاری کرد و ماحصل آن قطعه‌ای به نام «اتفاق تلخ» بود که منتشر نشد. او در سال‌های بعد با انتشار تک‌‌آهنگ‌های شخصی خودش توانسته مخاطبان را به سمت ترانه‌ها و ملودی‌هایش جذب کند. او سرانجام پس از گمانه‌زنی‌های فراوان توانست در روزهای منتهی به عید نوروز ۹۵ اولین آلبوم رسمی خود را به بازار عرضه کند.

موسیقی ما – قرار است بعد از دو سال ارکستر فیلارمونیک تهران روزهای دوم و سوم مهر ماه در تالار وحدت تهران تازه‌ترین کنسرت خود را برگزار کند. در این کنسرت «دیمیتری تکاچنکو» یکی از برترین نوازندگان ویولن کشور اوکراین به همراه نوازندگانِ گروه، قطعه‌ای از آهنگسازان معاصر را اجرا می‌کنند. در این برنامه، پانیذ فریوسقی مدیر اجرایی و کنسرت مایستر، پیمان ابوالحسنی مدیر داخلی، تینا جامه گرمی مایستر ویولن دو، مازیار ظهیرالدینی مایستر آلتو، مهدی عبدی مایستر ویولنسل، هادی اسماعیلی مایستر کنترباس اعضای ارکستر هستند.
 
از دیگر نوازندگانِ این کنسرت می‌توان به آرش اسدنژاد، امین عطایی، رائین نورانی، امیرپاشا فاطمی، برهان همتی، ‌مهران دبستانی، فرزان زاهدمنش، نگار فرجی (ویولون یک)، مهوش عسکری، عرفان شریف زاده، فرمهر بیگلو، سارا بیرمزادگان، آناهیتا خانزاده، ترگل کریمی، آرین صدرائی، ‌فاطمه بلادر، کاوه خدایوندی (ویولون دو)، پیمان ابوالحسنی، طناز اسدالهی، نسیم دارا، پرنیان آقایانی، کیوان دباغی (ویولا)، نگار نوراد، علی آقاجانی، سهراب ملک زاده، هاله سامانی (ویولون‌سل)، ‌هادی اسماعیلی، محمدرضا جبار (کنترباس) اشاره کرد.
 
همچنین «بهنام ابوالقاسم» به عنوان نوازندۀ آکاردئون و چلستا، «یاسین کشاورز» نوازنده وودبلاک و «مروارید رهبر» نوازندۀ هارپ در این برنامه حضور خواهند داشت. به همین بهانه با «آرش گوران» گفت‌وگو کرده‌ایم:
 

• * از حیات ارکستر فیلارمونیک تهران حدود پنج سال است که می‌گذرد. این ارکستر تاکنون اجراهای موفقی داشته و در عین حال همواره از حضور نوازندگانِ خوبی بهره برده است. اما به نظر می‌رسد فعالیت این گروه چندان استمراری نداشته است. یعنی ما اجراهای مداومی از این گروه ندیده‌ایم. در این باره توضیح می‌دهید و اینکه آیا مسایل اقتصادی که مشخص است برای گروهی در این حد و اندازه وجود دارد، مانع اجراهای منظم است یا نه؟‌

حق با شما است. ما شاید گاهی فصلی یک کنسرت داده باشیم و حتی گاهی این برنامه‌ها به دو فصل یک‌بار رسیده است. اما حتماً شرایط فراهم نبوده که کنسرت داشته باشیم. البته که همیشه نوازندگان ما برای فعالیت‌هایشان آماده بوده‌اند و با تمام مشکلاتی که وجود داشته، وقتی اسم «فیلارمونیک» آمده آنها با اشتیاق در کنسرت حضور پیدا کرده‌اند. اما از نظر اقتصادی کار آسانی نیست که ارکستری با این حجم و اندازه بتواند به راحتی به اجرای برنامه بپردازد. این در حالی است که ارکستر توانایی اینکه هر هفته هم کنسرت بدهد، ‌دارد؛ اما شرایطی برای تحققِ این ایده وجود دارد از جمله سالن، تبلیغات، دستمزد نوازنده، هزینه‌های جاری و غیره که تمامشان کار را سخت می‌کند. ضمن اینکه ارکستر ما هیچ حمایتی نمی‌شود. البته بحث من حمایت‌های مادی نیست، چون همان‌طور که از اسم ارکستر ما مشخص است، ما یک ارکستر کاملاً خصوصی هستیم و علاوه بر آن اصولاً بحث دستمزد و درآمد در اولویت آخر ما است و آنچه مهم است، موسیقی و هنر است. اما حقیقت این است که با این وجود فعالیت برایمان کار دشواری است؛ اگر چه مساله‌ای که در بررسی فعالیت‌های ارکستر فیلارمونیک تهران، نمی‌توان آن را نادیده گرفت، این است که کنسرت‌هایی که ما برگزار کردیم، همیشه توانسته موفق باشد. ما در این سال‌ها تلاش کردیم تا در فرهنگ شنیداری مخاطبانمان تغییراتی را به وجود آوریم. ضمن آنکه درست است که اساسِ فعالیت‌های ما بیشتر اجرای موسیقی کلاسیک است، اما موسیقی‌ای که توسط ما اجرا می‌شود، تنها کلاسیک نیست و دررپرتوارهای ما از طیف آهنگسازانِ معاصر نیز بهره گرفته می‌شود.

• * خب به مشکلاتی که برای فعالیتِ ارکستری با این حجم و اندازه وجود دارد، همه‌مان آگاه هستیم. اما به نظرتان راهکاری برای عبور از این مشکلات وجود دارد؟‌

راهکار زیاد است. اما من چندان علاقه‌ای به دادنِ جواب‌های بروشوری ندارم. چون فکر نمی‌کنم این مساله دردی را دوا کند. ما باید در این خصوص ریشه‌یابی کنیم که آن هم وظیفۀ مسوؤلان است.

• *  اما شما رهبرِ این ارکستر هستید. سالی چند اجرا با این میزان توانایی و هزینه‌ای که ارکستر دارد، خودتان را راضی می‌کند؟‌

اتفاقاً من به کارِ زیاد و بدون برنامه‌ریزی اعتقادی ندارم و همواره کیفیت را برتر از هر چیزی می‌دانم. اما در عینِ حال اگر حضور این ارکستر می‌تواند برای موسیقی ما مفید باشد، باید کسانی خارج از آن نیز به حمایت از آن بپردازند. البته منظورم نهادهای دولتی نیستند؛ اسپانسرهای خصوصی که در تمام دنیا نقش مهمی در حمایت از هنر دارند.

• * با همۀ این مسایل، نوازنده‌ها و اعضای گروه چه می‌کنند؟‌

خوشبختانه تمامی اعضای گروه در این چند سال همراه ما بودند. البته به تازگی تیم مایسترها عوض شده که من از این اتفاق بسیار راضی هستم و به نظرم فعالیت‌هایمان با سرعت بیشتری جلو می‌رود. برای خود من هم عجیب است که با این تعداد کنسرتی که ما برگزار می‌کردیم، چگونه نوازندگان تا این اندازه از آن حمایت می‌کنند؟ به همین خاطر است که من معتقدم فیلارمونیک را تک تک اعضای آن می‌سازند. من اطمینان دارم اگر شرایطی بود که ارکستر بودجۀ مشخصی داشت و دستمزدی مشخص به نوازنده‌ها داده می‌شد، آنها دیگر در ارکسترهای دیگر ساز نمی‌زدند و تمام هم‌وغمِ خود را معطوفِ به این مساله می‌کردند؛ نه به خاطر اینکه اینجا شرایط متمایزی دارد یا ما ادعای این را داریم که بهترین هستیم، اما من خودم به عنوان منتقد اول ارکستر می‌گویم که روند کاری ما متفاوت است و این نشان برتری یا بدتری نیست. اگر دو سال کنسرت ندهم یا دو سال سکوت کنیم، باز هم فکر می‌کنم همراهمان خواهد بود.

• * چرا سکوت؟‌

به این خاطر که گاهی شرایط آماده پذیرش تمام رنجی که فیلارمونیک برای آثارش می‌کشد، نیست و البته در این میان، تنها بخشی که من را همیشه ارضا می‌کند، مخاطبان هستند.

• * اما خیلی‌ها معتقدند که یکی از مشکلات امروز موسیقی ما، مخاطبان هستند. مخاطبانی که گوششان به موسیقی‌های کوچه بازاری عادت کرده و آمادۀ پذیرش موسیقی با کیفیت نیستند.

من هرگز چنین نظری ندارم. بازتابی که همواره از مخاطبان گرفتیم، بسیار عمیق بوده و آنان همواره احساسی که ما برای ارائۀ درستِ رپرتوار به آنها داده‌ایم را به ما برگردانده‌اند. آنقدر که در همان لحظه تمام خستگی‌ام از بین رفته است. ما برای اجرای درستِ هر رپرتوار رنج می‌کشیم و آنها این موضوع را درک می‌کنند. گاهی شرایط برای درک فیلارمونیک آسان نبود. حتی سالنی که می‌خواستیم کنسرت بدهیم متوجۀ این موضوع نبود که سالنش را در اختیاری ارکستری می‌گذارد که همیشه برای کیفیت تلاش کرده و اتفاقاً مخاطبان خوش را هم دارد.

• * اما اگر تعداد این مخاطبان زیاد بود، دیگر نیازی به حمایت‌های دیگر نبود و ارکستر به خودکفایی می‌رسید.

راستش اگر موافق نظر شما باشم به مخاطبانی که تا امروز داشته‌ایم بی‌انصافی کرده‌ام. ضمن آنکه ما هیچ وقت کنسرتی نگذاشته‌ایم که سالنمان خالی باشد. ما همیشه با سالن پر کنسرت دادیم و در این میان شاید تعدادی از مخاطبانمان فیلتر هم شده‌اند. بنابراین مشکل را باید در جای دیگری بررسی کرد. باید از تصمیم‌گیران سطوح کلان هدایت موسیقی پرسید، آیا شما می‌دانید که در این ارکستر چه اتفاقی می‌افتد؟‌ می‌دانند که ما در این سال‌ها نسل جدیدی از نوازندگان را معرفی کرده‌ایم که در ارکسترهای مختلف فعالیت داشته‌اند؟ البته ما ادعا نداریم که ارکسترمان کلاس درس است، اما از کسانی استفاده کرده‌ایم که پتانسیل‌هایی دارند و این همکاری توانایی‌هایشان را به نقطۀ رشد رسانده است.

• * دربارۀ این برنامه توضیح می‌دهید؟‌

ما آثاری که از شوستاکوویچ و دو آهنگساز روس که همچنان در قید حیات هستند و برای اولین بار آثارشان در ایران اجرا می‌شود را روی صحنه خواهیم برد. در این سال‌ها بسیاری از آهنگسازان به وسیله فیلارمونیک معرفی کرد. همچنین یکی از بهترین نوازندگان ویولون اوکراین به عنوان سولیست با ما همکاری می‌‌کند. «دیمیتری تکاچنکو» -یکی از برترین نوازندگان ویولن اوکراینی- به همراه نوازندگانِ این ارکستر، ما را همراهی می‌کند. این کنسرت با نام ۱۹۶۰-۱۹۶۱-۱۹۸۸-۲۰۱۶ برگزار خواهد شد.

• * همکاری با این نوازنده چگونه شکل گرفت؟‌

من همیشه دغدغۀ این را داشتم تا این ارکستر با دنیا روابط بینافرهنگی داشته باشد و در این میان بهترین گزینه آوردن یک سولیست بود. در این میان چند نوازندۀ روس به ما معرفی شدند که به اندازۀ کافی من را جذب نکردند تا اینکه «مهدی عبدی» یکی از دوستان خوبم و نوازندۀ خوب ویولونسل ایشان را به من معرفی کردند و بسیار از نوازندگی و حس او خوشم آمد. در این میان خانم فریوسفی تمام مکالمات بین‌المللی را انجام دادند که باید از ایشان تشکر کنم.