جدید 95

موسیقی ما – نخستین کنسرت گروه پازل در کیش برگزار شد.
 
به گزارش موسیقی ما، هفته گذشته «علی رهبری» و «آرین بهاری» در جزیره کیش -که در شبهای تابستان میزبان ستارگان موسیقی پاپ بود- روی استیج رفتند تا برای نخستین بار قطعات آلبوم «قایق کاغذی» و گلچینی از تک‌آهنگ‌هایشان را در قالب کنسرت برای مخاطبین اجرا کنند.
 
کنسرت گروه پازل با قطعه ریتمیک «گریه چیه» از آلبوم «قایق کاغذی» آغاز شد و پس از اجرای آن، علی رهبری (خواننده و آهنگساز پازل) با ابراز خوشحالی از برگزاری نخستین کنسرت گروه پازل گفت: «من و آرین تنها دو قطعه از یک پازلِ چند میلیون قطعه‌ای هستیم و این پازل فقط و فقط با حضور شما کامل می‌شود. امیدوارم همیشه بتوانیم رضایتتان را جلب کنیم تا شما را در کنار خودمان ببینیم، چرا که حضور ما روی استیج صرفاً به حضور و همراهی شما بستگی دارد.»
 
قطعه شاد «چشم چشم» دومین اثری بود که در این کنسرت به اجرا درآمد. رهبری پس از اجرای این قطعه گفت: «هرچند سلیقه شخصی من آهنگ‌های غمگین است اما از آنجایی که می‌خواهیم شب شاد و خاطره‌انگیزی با هم در جزیره داشته باشیم، بیشتر قطعات شاد و انرژیک را اجرا خواهیم کرد. اما اگر شما بخواهید آهنگ‌های غمگین هم می‌خوانیم!» اجرای قطعات ریتمیک «پازل بند» باعث شد حاضرین در سالن ساعات پرشور و هیجانی را تجربه کنند.»
 
«خاطره»، «بارونای نم‌نم» و «لحظه به لحظه» قطعات بعدی این کنسرت بودند و سپس نوبت به سورپرایز برنامه رسید. در حالی که نوازندگان کیبورد و درامز قطعه «تولدت مبارک» را می‌نواختند، یکی از عوامل برگزاری با کیک تولدی روی استیج آمد و آن را به سمت «آرین بهاری» برد. رهبری در این بخش برنامه گفت: «خوشحالم که اولین کنسرت گروه پازل به صورت اتفاقی با شب تولد آرین بهاری مصادف شده و این شب را در کنار شما جشن می‌گیریم» و از حضار خواست با تشویق‌هایشان در جشن تولد آرین بهاری سهیم باشند.
 
«نمى مونه»، «کم کم»، «دریا»، «یه صدا»، «یکی تو قلبمه»، «اصلاً دلم خواست» و «چى میشه» قطعات دیگری بودند که در این کنسرت به اجرا درآمدند و عمدتاً قطعات شاد و ریتمیکی بودند.
 
رهبری در بخشی از کنسرت گفت: «آلبوم «قایق کاغذی» چند روزی است که منتشر شده و خدا را شکر می‌کنیم که توانسته رضایت شما را جلب کند. این آلبوم به همت شرکت «آوازی نو» منتشر شد و به ابتکار این شرکت، عواید حاصل از فروش دیجیتالی این آلبوم به مدرسه خیریه ایمان اختصاص یافت و این مایه خرسندی ما است که با این اقدام و با همراهی مخاطبین توانستیم همزمان با انتشار اولین آلبوم رسمی‌مان در یک حرکت خیر سهیم باشیم و قطعاً در ادامه مسیر فعالیت‌هایمان به این کار ادامه خواهیم داد.»
 
ابراهیم علی حسینی (ویولن)، سلمان قلمداران (کیبرد)، پارسا پروین (درامز)، آراد یادگارفر (گیتار)، پویا محمودى (گیتار آکوستیک) و ماکان فرجی (گیتارباس) نوازندگانی بودند که علی رهبری و آرین بهاری را در اولین کنسرتشان همراهی می‌کردند.
 
 اعضای «پازل بند» حین اجرا از زحمات و همراهی‌های محمد ناصری (مدیر اجرایی گروه) و خانم شجاعى (مدیر برنامه گروه) قدردانی کردند.
 
در ادامه عکس‌های دیدنی «سعید عبداللهی» و «تارا عبداللهی» از سفر گروه پازل به کیش، اجرا در تالار جزیره و جشن تولد آرین بهاری در لابی هتل را مشاهده کنید.

موسیقی ما – بیش از ۳۰ گروه سرود از دانشجویان دانشگاه‌های فرهنگیان سراسر کشور خاطره انگیزترین سرودهای دهه ۶۰ را در قالب یک جشنواره علمی، ادبی و هنری اجرا می‌کنند. رضا مهدوی عضو شورای سیاستگذاری و هیات داوران این جشنواره علمی، ادبی و هنری ضمن انتقاد از فقدان اطلاع رسانی مناسب در برگزاری این رویداد هنری که بیست وششمین دوره خود را برگزار می کند، بیان کرد: وزارت آموزش و پرورش بیش از ۲۶ دوره است که برای دانشجویان مراکز آموزش عالی خود که در نهایت به عنوان معلم در نهادهای آموزشی سراسر کشور مشغول به فعالیت می شوند جشنواره علمی، ادبی و هنری برگزار می کند که دور تازه این رویداد با میزبانی شهر تبریز برگزار شد.
 
این نویسنده و پژوهشگر عرصه موسیقی تاکید کرد: یکی از بخش هایی که به شدت طی سال های اخیر مغفول مانده و من نمی دانم چرا درباره آن اطلاع رسانی مناسبی انجام نمی گیرد، بخش هنری جشنواره به ویژه بخش سرود آن است که طی ادوار گذشته در حوزه خواهران و برادران اجرا می شود.
 
وی افزود: بخش سرود و تئاتر این جشنواره در دوره جدید طی روزهای ۱۲ تا ۲۲ شهریور در شهر یاسوج اجرا می شود و ۱۶ گروه از حوزه خواهران و ۱۵ گروه از حوزه برادران در بخش سرود جشنواره شرکت می کنند که در این بخش تمامی قطعه های خاطره انگیز دهه ۶۰ با نظارت دقیق شورای سیاستگذاری و هیات انتخاب برای مخاطبان اجرا می شود. موضوعی که با توجه به خالص بودن محتوایی آثار و اینکه تحت هیچ شرایطی با موسیقی پاپ و شبه پاپ ممزوج نشده یکی از برترین رویدادهای موسیقایی در حوزه سرود است که می تواند بیشتر از اینها مورد توجه قرار گیرد.
 
این نوازنده و مدرس موسیقی بیان کرد: متاسفانه به دلیل اطلاع رسانی نامناسبی که در زمینه برگزاری این جشنواره وجود دارد چنین رویداد مهمی که به مراتب بهتر از بسیاری جشنواره ها و رویدادهای مرتبط با موسیقی است، محدود به محیط درون سازمانی شرکت کنندگان می شود در حالیکه با توجه به در نظر گرفتن استانداردهای اجرای سرود در کشور که طی سال های اخیر با موسیقی پاپ و شبه پاپ ترکیب شده، می توانیم به سمتی برویم که اجراهای شرکت کننده در جشنواره در نهادهای دیگر نیز مورد توجه قرار گیرد. به اعتقاد من با توجه به اینکه همین دانشجویان معلمان آینده نهادهای آموزشی ما هستند بنابراین اجرای سرودی که آنها اجرا می کنند می تواند با نمایش و ارائه بیشتر در احیای مقوله سرود در مدارس نقش موثری را ایفا کند.
 
مهدوی در بخش دیگری از صحبت های خود با انتقاد از کم توجهی به مقوله سرود، گفت: متاسفانه طی سال‌های اخیر برخی از برنامه و جشنواره هایی برگزار می شود که اصالتا نمی توانیم نام سرود را برای آنها انتخاب کنیم چرا که بعضی از این آثار به شدت تحت تاثیر موسیقی پاپ و شبه پاپ است. متاسفانه بعد از تغییراتی که در مدیریت نهادهای سیاستگذار حوزه موسیقی درباره عنوان «سرود و آهنگ های انقلابی» صورت گرفت تعاریف جدیدی پدید آمد که موجب دور شدن آثار از تعریف واقعی مقوله سرود در کشور شد. حتی امور تربیتی آموزش و پرورش نیز در مقطعی به تبعیت از رسانه ملی که در یک برهه زمانی تعریف غلطی از ماجرای سرود داشت وارد فضایی شد که اصلا در قامت سرودهای واقعی دهه ۶۰ نبود و می توان گفت شرایط بحرانی را برای این موقعیت موسیقایی به وجود آورد. به همین جهت توجه به چنین رویدادی چون جشنواره دانشجویان دانشگاه های فرهنگیان می تواند ما را به آنچه از سرود و اصالت های آن می دانیم نزدیک تر کند.
 
این کارشناس موسیقی در پایان گفت: سرود مقوله بسیار جدی است که از نظر من ساحت دارد. ما نباید فرم ها و عناصر زیرساختی دیگر گونه‌های موسیقی را با این فضا التقاط کنیم چرا که اصلا لزومی ندارد موسیقی پاپ در این مقوله حضور جدی داشته باشد. من حتی معتقدم می توانیم با ورود به عرصه سینما جریان تازه ای را در سرود باز کنیم که قطعا دستاوردهای خوبی برای سرود خواهد داشت.

خانه موسیقی بسیج نزدیک به دو سال است که راه اندازی شده و به طور جدی مشغول به فعالیت در حوزه تولید موسیقی انقلابی است. این مرکز به طور جد فعالیتش را در حوزه سرود آغاز کرده و توانسته با تولید و پخش آثاری مانند «ارغوان» که با تمجید رهبر انقلاب نیز همراه شد، به سرود رنگ و بویی دوباره ببخش و این ژانر به یادگار مانده از موسیقی انقلاب را دوباره سر زبان ها بیاندازد. چندی پیش سیدمحمدحسین میری که مدیریت این نهاد را بر عهده دارد، مهمان خبرگزاری فارس شد و از چند و چون فعالیت های «خانه موسیقی بسیج» سخن گفت.
 

• *در ابتدای گفتگو اگر مایلید جهت آشنایی مخاطبان توضیحاتی درباره «خانه موسیقی بسیج» و نوع فعالیتی که در این مرکز انجام می‌دهید، ارایه دهید.

 در بهمن ماه سال ۹۳ تصمیم گرفته شد که خانۀ موسیقی بسیج ایجاد شود اما این خانه رسماً اردیبهشت سال ۹۴ شروع به فعالیت کرد. قبلاً جایی به نام اداره «موسیقی و نماهنگ بسیج» وجود داشت که وظیفه‌اش نظارت بر فعالیت‌های موسیقی کل بسیج بود اما فعالیت‌های تولیدی آن چنانی نداشت. در ادامه با توجه به درک مدیران سازمان و ضریب نفوذ بالای موسیقی در میان جامعه تصمیم گرفته شد که علاوه بر حفظ وجه نظارتی، وجه تولیدی هم به آن اضافه شود و این نهاد به بازوی تولیدی موسیقی و سرود بسیج تبدیل شد.
 

• *یعنی هدفگذاری اصلی «خانۀ موسیقی بسیج» تولید آثار موسیقیایی با محوریت موضوعات انقلابی است؟

 بله. ما هم در تولیدات موضوعات مختلف خلأهایی داشتیم و احساس شد که بسیج باید وارد شود.
 

• * مثلاً چه خلأ‌هایی؟

 نهادهایی مختلفی در این زمینه مشغول فعالیت هستند اما احساس می‌شد که لازم است برای برآورده شدن اهداف انقلابی سازمان، خود بسیج هم ورود کند؛ البته با یک تفاوت. تفاوتش هم این بود که هرجایی که در این زمینه شروع به تولید کرد، افرادی را اضافه می‌کرد و با آنها شروع به تولید می‌کرد اما ما این کار را نکردیم یعنی نیامدیم خود تشکیلات را گسترش دهیم و عرض و طول دهیم. سعی کردیم از همان ظرفیتهای موجود استفاده کنیم چه در زمینۀ خواننده، چه درباره کلیپ‌سازان. بالاخص یکی از آن خلأهای مهم بحث سرود بود که چندین سال بود کسی فعالیت آنچنانی نمی‌کرد و به همین علت بسیج تصمیم گرفت با تکیه بر سرود، خانۀ موسیقی بسیج را تأسیس کند که ان‌شاءالله طی روزهای آینده خبر جدیدی هم می‌آید که باشگاه سرود بسیج مستقلاً افتتاح خواهد شد که ذیل خانۀ موسیقی بسیج است و اولین تولیداتش هم به صورت مستقل در ایام ولادت از صداوسیما پخش خواهد شد.
 

•  *درباره خلأ سرود در فضای موسیقی کشور فرمودید اما یکسری از نهادها بودند که در این زمینه کار می‌کردند، مثل حوزه هنری یا سازمان اوج که چنین کارهایی کردند.

 قبل از ایجاد خانۀ سرود اوج، سرود کلاً فعالیت آنچنانی نداشت غیر از بسیج دانش‌آموزی که قبل از آن بود و به آن صورت فعالیتی نبود. یعنی دهه ۸۰ عملاً دورۀ افول سرودهای انقلابی بود، منتهی بعد از این ایّام و تشکیل سازمان اوج و… خانۀ سرود انقلاب اسلامی ایجاد شد که به دلایل مختلف که خود آقایان بهتر می‌دانند نتوانست آن بازدهی را داشته باشد، تولید می‌کردند اما هیچوقت پخش سراسری و گسترده نمی‌شد لذا گروههای سرود به رخوتی افتاده بودند و حالت خموده و افسرده پیدا کردند.
 
یکی از آن خلأهای مهم بحث سرود بود که چندین سال بود کسی فعالیت آنچنانی نمی‌کرد و به همین علت بسیج تصمیم گرفت با تکیه بر سرود، خانۀ موسیقی بسیج را تأسیس کند
 

•  *به هرجهت طی این سال‌ها هم شاهد معدود تولیداتی بوده‌ایم هرچند که به لحاظ کیفی این آثار جای نقد بسیاری دارد.

  بله وقتی ما وارد شدیم و تصمیم گرفتیم در این زمینه شروع به فعالیت جدی و مستمر کنیم، تولیدات زیادی انجام شده بود اما کیفیتها زیاد بالا نبود. ما یک روند رو به رشد را در این یک سال و نیم طی کردیم ولی اول سعی کردیم به این گروه‌ها انگیزه دهیم. بهترین راه انگیزه دادن به گروه‌های سرود، انتشار ویدئوهای مربوط به آنان و تولید کلیپ بود که الحمدلله با کمک صداوسیما دیده شد. ما وقتی در بحث سرود وارد شدیم، قبل از اینکه رسماً کارمان را شروع کنیم یک جشنواره در کل کشور برگزار کردیم ، که در جهت استعدادیابی بود. در همان سال اول ۷۳ گروه پیدا کردیم، که آثار اینها را گرفتیم و از این ۷۳ گروه، متاسفانه ۴۰ و اندی از بین رفته بود یعنی کار داشتند چون سعی کردیم کارها را جمع کنیم و از مجموع آنها جشنواره برگزار کنیم، در همان یک سالی که اینها کار کرده بودند ۴۰ تا از اینها از بین رفته بودند، چون واقعاً حالت نامناسبی بود ولی از طرفی ۳۰ گروه سر پا بود که اینها را سطح‌بندی کردیم و شروع به کار کردن با آنها کردیم. همان اول برای انگیزه دادن، کارهایشان را پخش کردیم که آرام آرام از نظر فنّی آنها را بالا بیاوریم که الحمدلله کارهای اولشان را با کارهای امسالشان مقایسه کنیم خیلی تفاوت دارد.
 

•  *با این تفاسیر تمرکز خانۀ موسیقی بسیج روی سرود است؟

 خیر، اینطور هم نیست. ولی بخش عمده‌ای از کار ما سرود است. سال گذشته ۱۰۵ کار تولید کردیم، که از بین آنها حدوداً ۵۰ تا سرود بوده و باقی کلیپ بوده است که با خواننده‌های حرفه‌ای کشور کار کردیم، با خواننده‌های انقلابی که همین روند را با آنها طی کردیم و تیزر هم ساختیم. در خانۀ موسیقی بسیج، بحث تیزر هم دست ماست ولی عمدۀ تولیدات ما سروده بوده است به خاطر ظرفیتی که وجود دارد. متاسفانه قبل از ورود ما مسائلی بود که سوءاستفاده از این گروهها می‌شد در ادامه اگر لازم شد بحث واسطه‌ها را مطرح می‌کنیم. یکی از مشکلات عمدۀ موسیقی انقلابی حضور واسطه‌هاست.
 

• * این واسطه‌ها چی کسانی هستند و دقیقا چه ارتباطی با نهادهای انقلابی دارند؟

 افرادی با نهادها و سازمانهایی که علاقمندند کار موسیقی انقلابی کنند ارتباط می‌گیرند و با هنرمندان و گروهها ارتباط میگیرند و نقش دلّالی ایفا می‌کنند، پول را از نهادها می‌گیرند و نهایتا هم به گروه‌ها نمی‌دهند. خودمان بارها شاهد این موضوع بوده‌ایم یعنی حقّ گروههای سرود که آنچنان هم نبود آن را هم نمی‌دهند. این در سرود هست، و تلاش کردیم تمام این دستها را قطع کنیم که البته در اینجا اصطحکاک‌ها و کنتاک‌های زیادی هم شکل گرفته است و شخصاً جلوی آن ایستاده‌ام و برایم مهم هم نیست و باید کار درست انجام داد. از آن طرف، خودشان را ارائه می‌کنند که ما فلان کار را می‌کنیم، ۲۰ تا خواننده داریم که هر زمان بخواهید فلان کار را می‌کنیم و این به خصوص در زمینه ارتباط نهادهای انقلابی با خواننده‌های مطرح بیشتر است. یعنی مثلاً می‌گویند ما با فلان خواننده کار می‌کنیم، اینقدر تومان. البته این نکته را هم باید عنوان کنم این هم که بین خواننده‌های مطرح ما تفاوت ایجاد می‌کنند و می‌گویند اینها ارزشی نیستند را قبول ندارم. اتفاقاً وقتی مستقیم با آنها ارتباط گرفتیم دیدیم اینطور نیست، یکی همین آقای رضا صادقی که برای کار شهدای غوّاص اصلاً پول نگرفت ولی اگر بیرون می‌گفتند واسطه می‌گفت فلان قیمت. لذا سعی کردیم واسطه‌ها را هم حذف کنیم، که زیاد هم هست و افرادش معلوم هستند که چه کسانی هستند.
 
افرادی با نهادها و سازمانهایی که علاقمندند کار موسیقی انقلابی کنند ارتباط می‌گیرند و با هنرمندان و گروهها ارتباط میگیرند و نقش دلّالی ایفا می‌کنند، پول را از نهادها می‌گیرند و نهایتا هم به گروه‌ها نمی‌دهند. خودمان بارها شاهد این موضوع بوده‌ایم یعنی حقّ گروههای سرود که آنچنان هم نبود آن را هم نمی‌دهند.
 
 

• *تجربه سالیان اخیر نشان داده که نهادهای انقلابی دو نوع سیاست در برخورد با موسیقی و نگاه تولیدی داشتند. یکی اینکه خودشان کادرسازی می‌کردند؛ یعنی سعی کرده‌اند خواننده و موزیسین تربیت کنند. یک سیاست هم این بوده که مستقیماً با افراد مطرح حوزه موسیقی وارد مذاکره می‌شدند و تولیداتشان را از این طریق پیش می‌بردند. سیاست خانه موسیقی بیشتر نزدیک به کدام نوع این رویکردها است؟

 ما هردو را پیش می‌بریم، از لحاظ کادرسازی در زمینه موسیقی و سرود متفاوت است. در زمینه موسیقی خواننده‌ای به خوانندگان انقلابی اضافه نکردیم، سیاستمان نبوده که خواننده اضافه کنیم. ولی خیلی خواننده‌ها بودند که در استانهای مختلف شروع به کار می‌کردند و مشغول فعالیت بودند و ما اینها را آوردیم و سعی بر تقویت اینها کردیم و با آنها کار کردیم، تولید کردیم و کارهای اینها را هم پخش کردیم و این راه را ادامه دادیم. از آن طرف هم غافل نشدیم، خواننده‌‌هایی هستند که امروز وقتی یک کار می‌خوانند مثل عملکرد منبر است که حضرت آقا می‌گویند حرفی که ما می‌زنیم اگر از یک قالب فرهنگی زده شود اثرش بیشتر است، همین است. ما از این هم غفلت نکردیم و سعی کردیم موازی هر دو راه پیش ببریم. در موسیقی انقلابی یک بحثی که هست این است که سعی کردیم انحصار را بشکنیم یعنی یک نفر جلو نباشد، همه با هم حرکت کنند، این معنا ندارد که یک نفر بخواهد تمام کارها را خودش انجام دهد، سعی کردیم تلاشمان در این جهت باشد که بچه‌ها با کار دادن و ارتباط گرفتن و ارتباط دادن با اساتید مختلف پیشرفت کنند و از آن طرف با پخش کارهایشان چهره‌سازی کنیم و به نهادهای مختلف معرفی کنیم که موسیقی تولید می‌کنند. از آن طرف هم با حرفه‌ای‌ها کار کردیم.
 

• *نهادهایی در راستای تولید موسیقی انقلابی به سراغ خواننده های زیرزمینی هم رفته‌اند. شما چطور؟ به سراغ زیرزمینی‌ها نرفتید؟

 خیر، نرفتیم.
 

• * یعنی برایتان جذابیت نداشت؟ تعبیری که این دوستان درباره همکاری با این افراد بیان می‌کنند، همان موضوع سیاست جذب حداکثری به هر قیمتی!

 ما مسئول جذب حداکثری نظام نیستیم یعنی جزو وظایف ما نیست. همین کارگردان ‌PMC که همیشه مشغول بودند دور و بر ما می‌پلکند و از نهادها معرفی می‌شوند، یعنی فلان نهاد می‌گوید با اینها کار کنیم ولی وظیفۀ ما نیست. یکی دوبار هم گفتند، شرط گذاشتیم که اگر دیگر آن طرف کار نمی‌کنند و تعهد می‌دهند که آن طرف کار نکنند و از گذشته پشیمانند کار می‌کنیم ولی اگر هم آن طرف باشد و هم آن طرف، کار نمی‌کنیم و عملاً امکانش نیست لذا تا به الان کار نکردیم و بعید هم می‌دانیم و بنا نداریم و وظیفه ما هم نیست. جذاب است که می‌گویند با فلانی کار کنید، البته دوستانی که کار می‌کنند حتماً حجت دارند و اتفاق بدی هم نیست و می‌گویند قواعدی را رعایت کنند. من با کار آقایان مخالف نیستم منتهی وظیفه ما نیست، حداقل وظیفه بسیج نیست. شاید جای دیگر روزی باشد ولی باز هم وظیفه خود نمی‌دانم.
 

• *کمی از موسیقی انقلابی امروزی صحبت کنیم. چرا همه آنچه که ما از موسیقی اتقلابی امروز میشویم، محدود به حوزه پاپ است؟

 خود ما در زمینۀ سنتی ضعیف عمل کردیم، متاسفانه بدون تعارف در زمینه موسیقی سنتی خود ما هم خیلی فعالیت نداشتیم، با اینکه مخاطب خاص خود را دارد، حتی تلفیقی و غیر پاپ.
 

• چرا؟ به خاطر دایرۀ مخاطبانش است؟

 ارزیابی ما این بوده که بیشترین طرفدار را موسیقی پاپ دارد. موسیقی سنتی را طرفداران تخصصی خودش را دارد که قشر فرهیخته‌ای از جامعه هستند. نکتۀ بعدی موسیقی تلفیقی است که در آن هم ورود نکردیم چون بحث مشکلی است. ما باید به ظرفیتهای خودمان هم نگاه کنیم، ظرفیت موسیقی سنتی را کم دیدم، نه اینکه نباشد، کم است.
 

• *در زمینه موسیقی سنتی و تلفیقی کم کاری کرده ایم

 *به خاطر این است که موسیقی انقلابی امروز برخلاف گذشته فقط یک قالب خروجی دارد. درحالی که ما در گذشته چه پیش از انقلاب و چه بعد از انقلاب به لحاظ تنوع شنیداری موسیقی انقلابی غنی بودیم. یعنی هم کار سنتی و تصنیف شنیده می شد که اتفاقا بسیاری از آثار موسیقی انقلابی هم در همین دایره می گنجند و هم کار ارکسترال و پاپ و … اما امروز همه موسیقی انقلابی محدود به موسیقی پاپ شده است.
 

• و به تکرار هم می‌افتیم.

 *بله، یک تلقی اشتباهی هم درباره موسیقی سنتی هست، اینکه الآن یک قشر خاص می‌شنوند در حالی که در حوزه خود موسیقی انقلابی تجربه تاریخی خلاف آن را ثابت کرده است، مثلاً کاری مثل: کجایید ای شهیدان خدایی آقای ناظری یا سرود سپیده آقای شجریان و سرودهای ژاله خون شد و …. اما امروز انگار پیشانی موسیقی انقلابی، موسیقی پاپ شده است.
 
در همین چند سال خیلی آثار سنتی نداشتیم. چون ظرفیت محدودی در موسیقی انقلابی داریم و باید تربیت هم می‌کردیم که نکردیم. البته خیلی وظیفه ما تربیت هنرمند نیست ولی بالاخره اینطور نیست که بگوییم وظیفه ما هم نبوده
 

• *شما درواقع دنباله‌رو ذائقۀ فعلی مردم شده اید.

 بله همینطور است.
 

• *یعنی اگر احساس کنید مردم الان رپ هم گوش کنند، شما کار رپ هم تولید می کنید؟

 خیر ما در زمینه موسیقی سنتی و تلفیقی کم کاری کرده ایم اما مسئله رپ را خود ما ورود نکردیم و نمی‌کنیم و هدف ما نیست که ورود کنیم.
 

• *به اعتقاد من شما به طور جدی فضای موسیقی کشور را رصد نمی کنید و گروههای خوب را شناسایی نمی‌کنید و صرفا منتظر هستید که افراد سمت شما بیایند و درخواست کار بدهند.

 قبول داریم در بخش هایی کم‌کاری کردیم و این موضوع را هم کتمان نمی کنیم. اما باید ذائقه مخاطب هم در نظر گرفت. به موسیقی به عنوان یک زمینه برای انتقال پیام نگاه می‌کنیم و بر  همین اساس می‌بینیم کدام ژانر را انتخاب کنیم پیاممان بیشتر شنیده می‌شود لذا دنبال آن نرفتیم و این کم‌کاری است.
 
هنوز در موسیقی انقلابی و نهادهای انقلابی از هم دوریم و برای همدیگر کوتاه نمی‌آییم یعنی حرف خودمان را قبول داریم
 

•  *در ادامه هم نخواهید رفت؟

 ما اگر بخواهیم همین روند را ادامه دهیم باید دنبال تنوع باشیم.
 

• *به نظر شما چرا در جریانات اصلی موسیقی کشور، چرا موسیقی انقلابی کم رنگتر از همیشه است؟

 البته من با گفته شما چندان موافق نیستم و معتقدم موسیقی انقلابی در پاره ای از مواقع موج هایی را هم در سطح جامعه ایجاد می کنند. نکاتی هم البته در این میان وجود دارد. یکی این بحث است که بگوییم دولت حمایت نمی‌کند که سر جای خودش است. یکی هم این است که شاید خود ما موسیقی انقلابی را به معنای موسیقی انقلابی نتوانستیم خوب جا بیندازیم یعنی با آن المان‌های درستی که هست. یکی از اهداف ما از اول این بود که موسیقی انقلابی در روزآمد شده‌اش آن اتفاقی باشد که در اول انقلاب می‌افتاد. یعنی موسیقی‌هایی که همه‌گیر می‌شد، همه علاقه داشتند، می‌خواندند. شاید یکی از دلایلش این است که گاهی اوقات موسیقی‌های انقلابی وارد زمینه‌ها و قالب‌هایی می‌شود که برای او نیست، چون داشتیم آسیب‌شناسی می‌کردیم مثلاً می‌گویم بالاخره موسیقی انقلابی یک جاهایی وارد موسیقی اعتراض می‌شود و باید هم بشود. پس یکی بحث قالب است و دیگری محتوا؛ در بحث محتوا مردم آن موسیقی را بیشتر علاقه دارند که حرفشان را بزند، شاید یک جاهایی لازم است ما وارد موسیقی اجتماعی شویم یعنی حرفهای مردم را بزنیم. دلیل سوم مناسباتی شدن است، یعنی موسیقی انقلابی که در طول سال مردم بتوانند گوش کنند کم داریم. مثلاً برای روز قدس، ولادتها، ایام مذهبی و دهه فجر داریم، اما موسیقی‌ای که مردم به عنوان موسیقی انقلابی و ارزشی در طول سال در ماشین گوش کنند به دلایل مختلف کم داریم. خب دلیلش این است که وقتی مردم این را نداشته باشند، می‌خواهم بگویم اگر کلّ جامعه را هم به فراموشی بسپاریم قشری که فقط علاقه به موسیقی ارزشی دارند هم خلا دارند، می‌روند موسیقی‌های دیگر را گوش می‌کنند و لذا به نظرم این سه مورد، دلیل اصلی‌اش است که نتوانسته خیلی همه‌گیر شود. البته به آن کمرنگی که شما می‌گویید هست قبول ندارم، الآن دارد جای خود را باز می‌کند. البته رفکر می‌کنم در این زمینه شاید به ما برنگردد که چرا خوانندگان مطرح کشور کمتر در این زمینه‌ها کار می‌کنند، که به نظرم به اندازه خودشان دارند کار می‌کنند بالاخره باید حمایت و تشویق باشد.
 

•  *یکی از دلایلی که معتقدم موسیقی انقلابی چندان جایی در جریان موسیقی کشور ندارد بحث اجرای زنده و کنسرت است، شما آیا طی سالیان گذشته موسیقی انقلابی دیده اید که بخواهد به صورت زنده و با قواعد حرفه ای موسیقی -بلیت فروشی و …- برای مردم اجرا شود؟

 خیر.
 

• *به اعتقاد من این رفتارها و اجرا نداشتن‌ها باعث شده که موسیقی انقلابی انگار یک چیز دم‌دستی باشد، در حالی که این یک ژانر است یعنی خودش حرف برای گفتن دارد و خارج از فضای محتوایی به لحاظ فرم هم کاملا هویتمند است. اما سال گذشته بیش از  ۳۰۰۰ اجرا در کل کشور داشتیم، اما یک اجرای بلیط فروشی شده در حوزه موسیقی انقلابی نداشتیم و این خیلی اتفاق عجیبی است. آیا اصلاً خانه موسیقی بسیج تمایلی دارد در این حوزه ورود کند یا خیر؟

 حقیقت امر این است که مبحث ما تولیدات است، یعنی تولید موسیقی. اما این موضوعی که مطرح کردید، درستی است که چرا نتوانستیم جا بیندازیم.
 

• *یکی از خروجی‌های اصلی تولید موسیقی، کنسرت است.

 شاید یک موضوع  این باشد که وقتی خواننده ای چنین کاری می‌خواند، پول ساخت تراک را دریافت می‌کند بدون اینکه بخواهد آلبوم بفروشد و خیالش راحت است از این نظر تأمین شده است و نکته بعد این است که حالا که تأمین شده، نیازی نمی‌بیند به خاطر آن در اجراها و… تأمین درآمد کند، لذا خواننده‌ها هم شاید خیلی میل نداشته باشند ولی وقتی آلبوم تولید می‌کنند زحمت کشیدند و سعی می‌کنند به بهترین نحو پولشان را دریافت کنند. یک دلیل می‌تواند این باشد که چون بیشتر مخاطب موسیقی انقلابی قشر مستضعف جامعه است و بالاخره کسانی که در کنسرت شرکت می‌کنند قشر خاصی هستند به خاطر همین این دستۀ مخاطب موسیقی انقلابی آدمهایی نیستند که بلیط کنسرت بخرند و یک دلیل اصلی‌اش همین است. مخاطب حرفه‌ای موسیقی نیستند و نمی‌توان توقعی داشت، ولی این یک نکته دارد و آن اینکه چرا موسیقی انقلابی نتوانسته مخاطب حرفه‌ای موسیقی را راضی کند که این را هم بخرد که این یک بحث دیگر است. البته این نکته را باید بگویم هم اکنون ما اجراهای مختلف داریم و بچه‌هایی که تازه‌واردند به اندازه خودشان اجرا می‌روند، مخصوصاً ارگان‌های سپاه و بسیج که خیلی اجرا دارند ولی چون شاید دیده نشود اینطور به نظر می‌رسد. ولی به اندازه خودش مختطبش زیاد می‌آید، مثلاً اجرایی بوده که چندهزارنفر آمدند، و این هست.
 

• * یک موضوع دیگر، خلا یک مرجع تخصصی برای موسیقی انقلاب است. یک مرجعی وجود ندارد که همه کارهای انقلابی از صفر تا صد در آن باشد و کارها به روز باشد و اساسا مخاطبی که بخواهد سراغ موسیقی انقلابی برود سرگردان است. از طرفی کارهایی هم که شما و نهادهای دیگر تولید می کنید، بعد از روز انتشار درواقع از بین می رود!

 بعضی از بچه‌ها تلاش هایی در این راستا انجام دادند مثلاً سایتی راه انداختند اما سلیقه‌ای برخورد می‌کنند.مرجعیتی در موسیقی انقلابی به وجود نیامده و دلیل اصلی‌اش این است که همه می‌خواهند خودشان مرجع باشند
 

• *و نکته دیگر این که  نهادهایی که مشابه شما هستند به نظر می‌رسد هماهنگ با هم عمل نمی‌کنند.

 بله، حرف درستی است. البته در مدتی که خودم آمدم سعی کردم بچه‌ها به هم نزدیک شوند و حتی جلساتی برگزار کردیم، این اتفاق بیفتد. منتهی هنوز در موسیقی انقلابی و نهادهای انقلابی از هم دوریم و یکی هم این است که برای همدیگر کوتاه نمی‌آییم یعنی حرف خودمان را قبول داریم و حاضر نیستیم برای نگاه جبهه‌ای بگوییم این کار را شما انجام بده و ما کنار شما هستیم. ولی واقعاً سعی‌مان بر این بوده است، حقیقت این است که بسیج رقیب هیچکس نبوده و بسیج یک جای پدرانه بوده که سعی می‌کرده همۀ سلایق را در فضای انقلاب در بر بگیرد. ما هم سعی کردیم همینطور باشیم و با همه تعامل کنیم و این کار را هم کردیم، اگر جایی کمکی لازم داشتند و با اینکه منفعتی نداشته سعی کردیم ورود کنیم و این فضا را جمع کنیم. امیدوارم این اتفاق بیفتد اما روندش کند است، البته جاهای دیگر هم دارند شروع می‌کنند و سعی کردیم اینها را جمع کنیم و از آنها استفاده کنیم و به آنها کار دهیم و مشارکت کنیم. در حوزۀ هنری الحمدلله کار مشترک خوبی انجام دادیم و این اتفاق افتاده است. سعی کردیم بچه‌های جبهه فرهنگی انقلاب متحد شوند اما موانعی هست که ان‌شاالله حل شود. ولی این نکته که در مورد سایت فرمودید وجود دارد و باید حل شود. به هر جهت مرجعیتی در موسیقی انقلابی به وجود نیامده و دلیل اصلی‌اش این است که همه می‌خواهند خودشان مرجع باشند.
 

• *سراغ سرود برویم که بحث مفصلی است و شما در این حوزه موفق عمل کردید. سرود یک بعد اساسی‌اش فعالیتهای دانش‌آموزی است که انجام می‌شود و خاستگاهش آنجاست، آیا تعاملی با مدارس داشتید؟

 جای خاستگاه دانش‌آموزی، خاستگاه مردم بگوییم بهتر است اینطور بگوییم. ما  سعی کردیم ارتباط با پایگاههای مختلف بسیج در استانهای مختلف داشته باشیم، این اولین کار بود. یکی از مهمترین کارهایی که کردیم این بود که به همه آنها به یک چشم نگاه کردیم یعنی به همه آنها یک اندازه احترام گذاشتیم، آن روستای دورافتاده‌ای که گروه سرود داشت به چشم همین گروه سرود تهران نگاه کردیم و این اتفاق افتاد. کاری که کردیم این بود که گروههای سرود را شناسایی کردیم، هیچوقت سرود را بدون تصویر در این چند وقت تولید نکردیم و دلیلش این بوده که هدفگذاری‌مان پخش خوب بوده است. در موسیقی یا سرود ظرفیتی که الان موسیقی انقلابی به صورت تراک به آن صورت نداریم باید به صورت تصویر تولید می‌کردیم، علاوه بر آن گروههای تصویربرداری را هم در سراسر کشور شناسایی کردیم یعنی هم گروههای موسیقی سرود و هم گروههای تصویربرداری، و با هم لینکشان کردیم. یعنی الان هر استانی که گروه سرود داریم گروه تصویربرداری هم داریم که به موازات هم کار می‌کنند و یک موزیک ویدئو به ما تحویل می‌دهند. پس کارمان استعدادیابی و از آن طرف تقویت اینها بود. بالاخره اینها اشکالات زیادی در زمینه تنظیم، شعر و … داشتند، حتی در زمینه تصویر. که الحمدلله آرام‌آرام دارند بهتر می‌شوند و توسعه متوازن دارد اتفاق می‌افتد. گروهها گاهی نوسان دارند و کاری که باید، انجام نمی‌شود. در همه دنیا خود ستاد را گسترش نمی‌دهند بلکه از ظرفیتهای موجود استفاده می‌کنند، ما هم این کار را کردیم یعنی الان نیامدیم بگوییم با همین ۱۰ تا گروه سرود کار می‌کنیم، یا تیم کارگردانی راه بیندازیم. سعی کردیم مؤسسات مستقل فرهنگی را تقویت کنیم، یعنی بچه‌هایی الان هستند که خودشان شرکت یا مؤسسه فرهنگی راه انداختند و اگر می‌آمدیم یک تیم ۲۰ نفره کارگردانی برای خودمان راه می‌انداختیم نه به آنها می‌توانستیم کمک کنیم و نه اینکه از این بچه‌ها راهی غیر از کار کردن، چون باید به اینها حقوق می‌دادیم و باید با اینها کار می‌کردیم. ولی الان با گروههای متنوع کار می‌کنیم و دستمان هم باز است، می‌گوییم برای این موضوع این گروه به درد می‌خورد.
 

•  * چه تلاشی می‌شود که این گروهها حفظ شوند؟ چون حفظ کردن یک گروه سرود کار آسانی نیست.

 خیلی سخت است. اما این بچه‌ها خیلی بحث مالی ندارند و بیشتر دنبال کار کردن هستند و با پخش کار و تولید انگیزه پیدا می کنند.. سعی بر این است که این گروه ها را پویا و فعال نگه داریم.
 

• *نحوه کارکرد این گروه های سرود چگونه است؟ شعر را خودشان انتخاب می‌کنند و موسیقی را هم خودشان می‌گذارند؟

 خیر، اینطور نیست. مثلاً موضوعی مشخص می‌کنیم و المان‌هایی می‌دهیم و خودشان شاعر دارند و شعر می‌گویند، اگر نبود سفارش می دهیم و شعر می‌گیریم. در موسیقی هم همینطور، ماکت موسیقی را می‌فرستند و ایرادات آن را می‌گیریم. در بخش تصویر هم همینطور، یعنی قدم به قدم نظارت می‌کنیم.
 

• * پس مشاوره‌های کارشناسی انجام می‌شود.

 بله، کاملاً. و این باعث می‌شود هم سطح گروه بالاتر برود و هم سطح خود تولید.
 

• * فعالیت شما در حوزۀ سرود قابل تقدیر است، راجع به نماهنگ ارغوان صحبت کنید که مورد توجه رهبری هم قرار گرفت و باعث شد بحث سرود دوباره مطرح شود.

 الحمدلله در حوزۀ سرود وقتی کار را شروع کردیم یک نفس تازه‌ای به گروههای سرود سراسر کشور و مؤسسات مختلف داده شد تا کار ارغوان. ما می خواستیم بگوییم مدافعین حرم اگر آنجا می‌جنگند به خاطر اعتقادات، مذهب و دفاع از حرم است و اعتقادات مذهبی و سیاسی است و سعی کردیم اینها را در شعر بگوییم. یعنی فکر نکنند که اگر دارند می‌جنگند یک وجه این است که دشمن به خاک ما حمله نکند که وجه مهمی هم هست، امّا وجوه دیگری هم دارد. اتفاقی که افتاد این بود که سرودی تولید کردیم و گروه نسیم قدر که از گروههای حرفه‌ای هم هست تولید کرد و به هیچ وجه قصد تولید کلیپ روی این نداشتیم، حتی تولید کردیم و تمام شد. بعد دیدیم این موسیقی ظرفیتش خیلی بیشتر از این است که بخواهد با تصویر آرشیوی تولید شود، با آقای عقابی که کار اشتیاق را باهم شروع کرده بودیم صحبت ‌کردیم.ایشان هم قبل از عید، فیلمنامه‌اش را در حرم امام رضا (ع) نوشت، یکی دو روز به تولید گفت ایده‌ام عوض شده و یک فرزند شهید پیدا کردیم و می‌خواهم با او کار کنم. گفتم بسم‌الله و این هم اتفاق مهمی است، خط اصلی را گم نکنیم که الحمدلله ساخته شد و خیلی هم خوب پخش شد و تشکر هم باید کنیم. یکی از شبکه‌هایی که پخش کرد شبکۀ کودک بود (پویا) که حضرت آقا آنجا دیده بودند و تماس گرفتند و تشکر کردند. ما هم خیلی خوشحال شدیم چون آرزویمان این بود کاری بسازیم که ایشان خوشحال شوند. ولی این به نظرم بعد از چندین سال بود که کار سرودی با تصویر ساخته شد که شنیده شد و دیده شد و خیلی مهم بود. حتی خود حضرت آقا فرمودند این کار باید ادامه پیدا کند. ان‌شاالله نهادها و سازمانها حمایت کنند.
 
گفتگو: حسین سلیمی