جدید 95

موسیقی ما – خواننده «عشق من باش» پس از سه ماه در تهران روی صحنه رفت. «بهنام صفوی» شامگاه چهارشنبه ۲۸ مرداد دومین کنسرت آلبوم «معجزه» را در تهران روی صحنه برد. این خواننده طی یک سانس در سالن میلاد نمایشگاه بین‌المللی تهران با مخاطبانش دیدار و کنسرت «عشق» را برگزار کرد. او در این برنامه برای اجرای زنده خود با همفکری دوستدارانش نام «عشق» را برگزید و منتخبی از آثار عاشقانه‌اش را برای آنها انتخاب کرده بود. از نکات این کنسرت می‌توان به همخوانی مخاطبان بهنام صفوی در قطعات آلبوم «معجزه» اشاره کرد. اثری که این روزها در بین مخاطبان تقریباً جا افتاده و کنسرت قبلی صفوی با فاصله کمتر از یک ماه از زمان انتشار اثر روی صحنه رفته بود. گزارش این برنامه را در ادامه می‌خوانید:

شروع برنامه به این صورت بود که بهنام صفوی به تنهایی وارد صحنه شد و پشت کیبورد ایستاد و شروع به نواختن کرد. سپس نوازنده «بوزوکی» با او همراه شد و رفته رفته سایر نوازنده‌ها پشت سازهای خود قرار گرفتند و این خواننده «حسود» را خواند. اثری که بر خلاف روند همیشگی شروع کنسرت‌ها ریتمیک نبود و بهنام صفوی پس از پایان این کار ضمن خوش‌آمدگویی گفت:«خواستیم سنت‌شکنی کرده باشیم.» بهنام صفوی در ادامه برنامه به سراغ قطعه ریتمیک «وقت عشقه» با تکنوازی گیتار الکتریک «نریمان معصوم‌آبادی» رفت و پس از این کار گفت:«می‌خواهم برای این کنسرت یک اسم انتخاب کنیم و به نظرم اسم این برنامه، کنسرت عشق باشد.»

ترتیب آهنگ‌های اسلو و ریتمیک این کنسرت با «چه حال خوبیه» و «دنیامو عوض کن» ادامه داشت و در این قطعات برخی اعضای ارکستر تکنوازی داشتند. ارکستری که اغلب از چهره‌های جوان هستند و در این برنامه نسبت به دو اجرای قبلی بهنام صفوی هماهنگ‌تر ظاهر شدند و به تبع آن صدادهی گروه هم بهتر شده بود. «خودت که میدونی»، «کافیه» و «شوخی ندارم» سه اثری بودند که به فضای پرانرژی سالن تداوم بخشیدند.  اما نوبت به قطعه «معجزه» رسید و همخوانی مخاطبان صفوی با این ترانه که از سروده‌های «روزبه بمانی» است، نشان‌دهنده میزان همذات‌پنداری و ارتباط آنها با این کار بود. چون ترانه «معجزه» به نوعی روایتگر دوران بیماری این خواننده است و کلیپش هم در ایام نوروز از تلویزیون پخش شد.

این خواننده در ادامه و با تغییر اندکی در سازبندی ارکسترش، قطعه «آرامش» را در فضایی عاشقانه و با همراه نور تلفن‌های همراه مخاطبانش اجرا کرد. «عشق من باش» هم پرطرفدارترین قطعه طبق روال کنسرت‌های این خواننده بود و فریاد‌های دوباره دوباره پس از این کار تا لحظاتی اجازه صحبت به بهنام صفوی را نمی‌داد. اما از نکات مهم این کنسرت می‌توان به استفاده این خواننده از دوئت ویولن و چلو اشاره کرد. او قطعه «بی‌قرار» را با همراهی این دو ساز و نوازندگی پیانوی خودش خواند که این فضای خلوت و عاشقانه، تشویق‌های حضار را به دنبال داشت. به طور کل استفاده از دوئت‌ها یا تریوهای جدید و حضور نوازنده‌های مهمان در کنسرت‌های پاپ می‌تواند به ایجاد تنوع و رنگ‌بندی جدید قطعات کمک کند. بعد از این کار، «بهنام کریمی» با ساز ویولن خود گروه را در قطعه «فوق‌العاده» همراهی کرد.

بهنام صفوی پیش از خواندن قطعه «خدا» گفت: «این آهنگ برای من خاص است و به دلیل داستان‌هایی که پشت تولید آن بوده با حس عجیبی اجرایش کرده‌ام. اما اکنون از شما می‌خواهم برای قدردانی خدای خودمان که به ما همیشه لطف دارد یک دقیقه دست بزنید.» در هنگام اجرای این کار هم ویدئوها و تصاویری از زمان بستری‌شدن و عمل جراحی این خواننده در بیمارستان از نمایشگرهای سالن پخش شد. نهایتاً هم کنسرت با «تمنا» و اجرای مجدد «عشق من باش» به پایان رسید.

نریمان معصوم‌آبادی(گیتار الکتریک و اسپانیش)، دانیال طهماسبی (گیتار آکوستیک)، طارق طریقت (پرکاشن)، امیرعلی ماسوریان (گیتار بیس)، حسین نظری (کیبورد)، مرسل وطنی (ساکسفون و کلارینت)، رشاد شالپوش (بوزوکی)، مازیار عالمی (درامز)، نگین زاده‌وکیلی(چلو) و بهنام کریمی (ویولن) اعضای ارکستر در این برنامه بودند. همچنین بهنام صفوی در این برنامه که با همت شرکت «اکسیر نوین» به مدیریت «محمدرضا خانزاده» برگزار می‌شد از «سینا شعبانخانی»، «کامبیز طاهری»، «حمیدرضا خجندی» و «محمد کاظمی» میزبانی کرد.

در ادامه عکس‌های «سید علیرضا حق‌شناس» از این کنسرت را می‌بینید:

موسیقی ما – آخرین شب از شب‌های موسیقی بارانا در حالی انجام شد که «سهراب پورناظری» و «آنتونیو ری» ادامه‌ی پروژه‌ای را روی صحنه بردند که قرار است با نام «زریاب» ادامه پیدا کند و اثر صوتی آن نیز به زودی منتشر خواهد شد.

کنسرت در سه بخش برگزار شد، در بخش اول «آنتونیو ری» – نوازنده‌ی برجسته‌ی گیتار فلامنکو- که یکی از شاخص‌ترین نوازندگانِ این ساز به حساب می‌آید، به اجرای برنامه پرداخت. او در این بخش چهار قطعه‌ی آوازی و ریتمیک را اجرا کرد و بعد از آن «سهراب پورناظری» به همراه گروهش به اجرای برنامه پرداخت. او را در این برنامه «همایون نصیری» به عنوان نوازنده‌ی پرکاشن، «سپند دادبه» نوازنده‌ی بربت، «مهیار طریحی» نوازنده‌ی سنتور، «آرین کشیشی» نوازنده‌ی گیتاربیس و «سهراب رمضان زاده» نوازنده‌ی درامز همراهی کردند و خود پورناظری نیز تنبور نواخت و بخش دوم برنامه را با اجرای یک ساز و آواز در دستگاه نوا، آغاز کرد.

او در ادامه‌ی کنسرت، به رسم چند برنامه‌ی اخیر، خود خوانش چند قطعه را برعهده داشت و تصنیفِ «من طربم طرب منم » را در «نوا» اجرا کرد. بعد از آن نوبت اجرای یک قطعه‌کوتاه تک نوازی تنبور در مقام سحری رسید و  بعد قطعه‌ی سحری اجرا شد.

در بخش بعدی برنامه بعد از آنتراکت نیز، «آنتونیو ری» به همراه «سهراب پورناظری» و گروهش به صحنه آمدند و در ابتدا با کمانچه و گیتار به دونوازی با یکدیگر پرداختند و بعد از آن یک قطعه در «اصفهان» اجرا شد. اجرای قطعه‌ی «باران» با همنوازی سهراب پورناظری، آنتونیو ری و مهیار طریحی دیگر قطعه‌ای بود که در آخرین شب از شب‌های موسیقی بارانا به اجرا درآمد. قطعه‌ی دیگری به اسم «دریا» نیز که می‌توان آن را ترکیبی بین ریتم کردی و رومبای اسپانیایی دانست از دیگر قطعاتِ این برنامه بود. «سهراب پورناظری» در این برنامه، به این مساله اشاره داشت که نامِ این پروژه را به یاد «زریابِ کبیر»، زریاب گذاشته است. موسیقی‌دانی که از ایران به آندلس مهاجرت می‌کند و به همین خاطر است که در این اثر، هم می‌توان مقاماتی از موسیقی کردی شنید و هم اشاراتی به موسیقی عربی و موسیقی فلامنکو شده است.

این پروژه، اولین بار بهمن ماه سال گذشته در برج میلاد به اجرا درآمد و حالا نیز ادامه‌ی آن پروژه شنیده شد، برنامه‌ای که در آینده با اجرا در خارج از ایران و همچنین شهرستان‌ها با هدفِ تبادل فرهنگی و موسیقایی میانِ موسیقی ایران و موسیقی کشورهای دیگر ادامه خواهد یافت.