کنسرت در سه بخش برگزار شد، در بخش اول «آنتونیو ری» – نوازنده‌ی برجسته‌ی گیتار فلامنکو- که یکی از شاخص‌ترین نوازندگانِ این ساز به حساب می‌آید، به اجرای برنامه پرداخت. او در این بخش چهار قطعه‌ی آوازی و ریتمیک را اجرا کرد و بعد از آن «سهراب پورناظری» به همراه گروهش به اجرای برنامه پرداخت. او را در این برنامه «همایون نصیری» به عنوان نوازنده‌ی پرکاشن، «سپند دادبه» نوازنده‌ی بربت، «مهیار طریحی» نوازنده‌ی سنتور، «آرین کشیشی» نوازنده‌ی گیتاربیس و «سهراب رمضان زاده» نوازنده‌ی درامز همراهی کردند و خود پورناظری نیز تنبور نواخت و بخش دوم برنامه را با اجرای یک ساز و آواز در دستگاه نوا، آغاز کرد.

او در ادامه‌ی کنسرت، به رسم چند برنامه‌ی اخیر، خود خوانش چند قطعه را برعهده داشت و تصنیفِ «من طربم طرب منم » را در «نوا» اجرا کرد. بعد از آن نوبت اجرای یک قطعه‌کوتاه تک نوازی تنبور در مقام سحری رسید و  بعد قطعه‌ی سحری اجرا شد.

در بخش بعدی برنامه بعد از آنتراکت نیز، «آنتونیو ری» به همراه «سهراب پورناظری» و گروهش به صحنه آمدند و در ابتدا با کمانچه و گیتار به دونوازی با یکدیگر پرداختند و بعد از آن یک قطعه در «اصفهان» اجرا شد. اجرای قطعه‌ی «باران» با همنوازی سهراب پورناظری، آنتونیو ری و مهیار طریحی دیگر قطعه‌ای بود که در آخرین شب از شب‌های موسیقی بارانا به اجرا درآمد. قطعه‌ی دیگری به اسم «دریا» نیز که می‌توان آن را ترکیبی بین ریتم کردی و رومبای اسپانیایی دانست از دیگر قطعاتِ این برنامه بود. «سهراب پورناظری» در این برنامه، به این مساله اشاره داشت که نامِ این پروژه را به یاد «زریابِ کبیر»، زریاب گذاشته است. موسیقی‌دانی که از ایران به آندلس مهاجرت می‌کند و به همین خاطر است که در این اثر، هم می‌توان مقاماتی از موسیقی کردی شنید و هم اشاراتی به موسیقی عربی و موسیقی فلامنکو شده است.

این پروژه، اولین بار بهمن ماه سال گذشته در برج میلاد به اجرا درآمد و حالا نیز ادامه‌ی آن پروژه شنیده شد، برنامه‌ای که در آینده با اجرا در خارج از ایران و همچنین شهرستان‌ها با هدفِ تبادل فرهنگی و موسیقایی میانِ موسیقی ایران و موسیقی کشورهای دیگر ادامه خواهد یافت.

موسیقی ما – نماهنگ ایستاده‌ایم؛ تا آخرین قطره خون منتشر شد. این نماهنگ که قسمت دوم نماهنگ معروف «ایستاده ایم؛ تا آخرین نفس» است نظیر قسمت نخست آن، داستان گروهی جوان انقلابی است که این بار در حاشیه یک روز گرم در خلیج فارس، دست به کاری خارق العاده می زنند. این نماهنگ روایتی است از ماجرای تلخ سقوط هواپیمای پرواز ۶۵۵ در خلیج فارس و حضور ناوهای آمریکایی در این منطقه.

«ایستاده ایم؛ تا آخرین قطره خون» که تولید آن بیش از ۲ سال زمان برده است، از ۵۰ نمای فول سی جی و ۱۷۰ نمای ترکیبی از سی جی و رئال تشکیل شده است. جلوه های ویژه میدانی و بصری پیچیده و ویژه این نماهنگ، تماما توسط نیروهای ایرانی و در داخل کشور انجام شده است.

گفتنی است نماهنگ معروف «ایستاده ایم ۱» ۳ سال پیش منتشر شد و تقدیر رهبر انقلاب را نیز در پی داشت.

فستیوال موسیقی «بارانا» شب گذشته ۲۷ مرداد ماه با گروه «پالت» در کاخ نیاوران خودنمایی کرد. در ابتدای این رویداد قبل از اینکه امید نعمتی و گروهش روی صحنه بیایند صدایی از سمت چپ محدوده محوطه کاخ نیاوران توجه همه را به خود جلب کرد. این صدا متعلق به حسن عبدی بود که آوازش با خوانش شعری از شاهنامه در محوطه طنین انداز شد.

پس از او شروین وکیلی روی صحنه آمد و دقایقی به صحبت با حضار پرداخت. وی بیان کرد: الان وقتش رسیده از خودمان بپرسیم که هستیم؟ البته تعاریف و پاسخ هایی برای این پرسش به ما داده می شود که کمی مشکوکند و بیشتر ایجاد پرسش می کنند.

وی گفت: اگر چه زمان کوتاه است اما وقت برای پرسش من کیستم همیشه وجود دارد. کل تاریخ ایران بر ۳ ویژگی استوار است. مهر، داد و دهش یا گشاده دستی همان ویژگی که فریدون به آن شهرت داشت.

حدود ساعت ۲۲ امید نعمتی و گروهش روی صحنه آمدند و با قطعه فولکلور «مقدمه لیلی» کارشان را آغاز کردند و با «رفیق روز جنگ» و «یادگار دوست» فضایی مهیج و شاد را در کاخ نیاوران رقم زدند.

پس از خواندن این قطعه امید نعمتی به حضار سلام کرد و با تشکر از فستیوال «بارانا» برای برگزاری این رویداد هنری افزود: از برادران پورناظری تشکر می کنم و خوشحالم موزیسین های قدیمی و جدید که ما باشیم و جدیدتر از ما در این فستیوال شرکت کردند و امیدوارم این برنامه ها ادامه دار باشد.

بعد از آن قطعه «ماهی و گربه» خوانده شد و نعمتی اشاره کرد که شهرام مکری هم در جمع ما حضور دارد. «لیلی»، «مثلث» و «دلم می خوادت» با همخوانی علاقمندان اجرا شد.

برای اجرای «از سرزمین های شرقی» شقایق صادقیان نوازنده فلوت هم به گروه پیوست. سپس نعمتی اشاره کرد که قطعه «یه شب مهتاب» را برای اینکه یادی از فرهاد مهراد کنیم می نوازیم. وی در سخنانی اشاره کرد: قطعا من هرچه تمرین کنم به پای او نمی رسم فقط برای اینکه یادی از او کنیم این جسارت را به خرج دادم.

حضور پیش بینی نشده مهدی ساکی از دیگر اتفاقات این کنسرت بود که با خوانش یک داستان و سپس قطعه فولکلوریک توجه همه را به خود جلب کرد. پس از آن نعمتی آهنگ خاطره انگیز قدیمی «برگ خزان» را خواند و با اجرای «خانه بر دوش» از عباس مهرپویا نیز یاد کرد. پس از آن بیان کرد که می خواهد آهنگ بعدی را به بهداد سلیمی و محمد بنا و تیمش تقدیم کند و اظهار کرد که می خواهیم به گوش ورزشکاران برسانیم که هر اتفاقی هم بیفتد آنها قهرمان های ما هستند. در پی آن صحبت همه را به شنیدن قطعه «سال تا سال» دعوت کرد.

امید نعمتی همچنین نادر مشایخی، رسول صدرعاملی، کمال تبریزی، اصغر دشتی، رضا درمیشیان و بابک برزویه را به عنوان مهمانان ویژه شب گذشته معرفی کرد. وی با ذکر خاطره ای از دوران کودکی اش گفت: وقتی بچه بودم به کنسرت کامکارها رفتم و بعد از آن شب آنقدر هیجان داشتم که با در آهنی سوهان شروع کردم به دف زدن تا یک روز که شاگردشان شدم. خوشحالم که امروز خانواده کامکارها مهمان ما هستند.

وی ادامه داد: ۳ اسطوره از کودکی در زندگی من وجود داشتند سوپرمن، مارادونا و بیژن کامکار. آن دو هیچوقت به کنسرت من نیامدند اما خوشحالم که دست کم می توانم میزبان بیژن کامکار باشم. نعمتی همچنین با اشاره به اینکه پدر و مادرهای اعضای گروهش در این جمع حضور دارند و امشب تولد پدر یکی از آنهاست با تشویق حاضران و شنیدن قطعه «تولد» روبرو شد. او همچنین یکی از قطعاتی را که به تازگی برای «پالت» ساخته بود خواند و سپس «تاصبح فردا» را اجرا کرد.

نعمتی همچنین قبل از خواندن «سربازی سر بازی سرسره بازی» بیان کرد: به خودمان نگاه نکنیم که در امنیت کامل می توانیم کنسرت برگزار کنیم. دنیا انگار جای قشنگی نیست. این قطعه را تقدیم می کنم به همه کسانی که شهرشان را از دست دادند و یا دیارشان طوری عوض شده که انگار دیگر خانه شان نیست.

در حسن ختام این کنسرت «هزارتا قصه» با همخوانی حاضران و یادی از برنامه عروسکی «خونه مادربزرگه» اجرا شد و نعمتی با اجرای «نرو بمان» از همه خداحافظی کرد.